เพราะในสภาพอันเป็นทิพย์
พวกท่านมีทุกสิ่ง
อยากได้อะไรไม่ต้องใช้กำลังใจ
ขณะที่มนุษย์นั้น จะทำอะไรดีๆแต่ละที
ต้องใช้กำลังกายกำลังใจ สวนกระแสกิเลส
ซึ่งกำลังกายกำลังใจนั่นแหละ คือพลังบุญ
ยิ่งพลังบุญมาก
เทวดายิ่งอนุโมทนามาก
และยิ่งบุญนั้น
เป็นไปในทางพ้นทุกข์ พ้นอุปาทาน
พลังบุญนั้นยิ่งสว่าง
ยิ่งจับใจเทพยดาผู้เป็นสัมมาทิฏฐิ
เรียกเทพยดาผู้เป็นสัมมาทิฏฐิ
มาอนุโมทนาได้มหาศาล
และเมื่อพวกท่านมาอนุโมทนาบ่อยๆ
ก็ย่อมเกิดความผูกพัน
อยากช่วยเหลือ อยากอำนวยสุขให้เอง โดยไม่ต้องร้องขอ
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
เทวดาอยากฟังมนุษย์
ที่มีศีลมีสัตย์สวดมนต์เสมอครับ
เพราะพลังของศีลสัตย์
จะทำให้บทสวดเปล่งประกายศักดิ์สิทธิ์ สว่าง และเย็น
ถ้าคนสวดไม่มีศีลสัตย์
ต่อให้เอาบทสวดที่ร่ำลืออย่างไรมาสวด
เปล่งเสียงสวดอย่างไร
ก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์จริง
ไม่สว่างจริง ไม่เย็นจริง
อาจเกิดบุญพอจะช่วยส่งกำลังให้เปรตได้
แต่เทวดาเขาจะเมินๆ
อนุโมทนาแล้วไม่ค่อยอิ่มทิพย์นัก
คงคล้ายกับที่เราเห็นคนโกงกินหนักๆ
มานั่งสอนว่า วิธีทำดี ทำอย่างไร
รักษาศีล ๕ ให้สะอาด ต้องห้ามใจท่าไหน
ลองคิดถึงตอนที่คุณต้องจำใจ
นั่งฟังเขาพล่ามพูดเรื่องความดีต่างๆนานา
ก็ประมาณนั้นแหละครับที่เทวดาจะรู้สึก
เพราะในโลกวิญญาณ
เขาเห็นไส้เห็นพุงหมดแหละว่า
มนุษย์คนหนึ่งๆมีจิตวิญญาณที่สุกสว่างผ่องใส
หรือแปดเปื้อนมลทินบาปประมาณใด!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น