••••••••••••••••••••••••••••••••••
ความพลัดพราก..
มีต้นเหตุมาจาก "การยึดถือเป็นเจ้าของ"
ไม่มีใครสูญเสียในสิ่งที่ตนไม่ได้ยึดถือ
"ความยึดถือ" ทำให้เกิดการพลัดพราก..
เมื่อเรายึดถือในสิ่งใด..เราย่อมหวงแหน
และกลัวว่าวันหนึ่งจะพลัดพรากจากสิ่งนั้น..
เมื่อยึดถือในทรัพย์..เราจึงแสวงหาไม่รู้จักพอ
เมื่อยึดถือในคำสรรเสริญ..
เราจึงโกรธและเสียใจเมื่อถูกนินทา..
เราพยายามรักษาสิ่งที่ไม่เคยเป็นของเรา
จนชีวิตเต็มไปด้วยความหลงผิดติดยึด
ไร้ซึ่งอิสระภาพ..ไม่เป็นตัวของตัวเอง..
เมื่อยึดถือในสิ่งใดเราจะเป็นทาสในสิ่งนั้น..
เมื่อเราเป็นทาสในสิ่งใด..
สิ่งนั้นย่อมทำให้ชีวิตเรายากขึ้น..
เมื่อการใช้ชีวิตเป็นเรื่องยาก..
ชีวิตจึงห่างไกลจากความสุขไปทีละน้อย..
เราต้องกลัวการพลัดพรากจริงๆหรือ?..
หรือแท้ที่จริงเราควรกลัว "การยึดถือ" กันแน่
ที่มา ฝึกสติ/สมาธิ และแลกเปลี่ยนความรู้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น