ธรรมะ ก็คือ วิถีชีวิต

“ธรรมะ...ไม่ใช่อยู่เฉพาะยกการฝึก

ในเวลาที่เรานั่งสมาธิ เดินจงกรมเท่านั้น 

แต่ธรรมะ ก็คือ วิถีชีวิตของเราต่างหาก”   

ถ้าเวลาเรานั่งสมาธิ ใจสงบ ใจสบาย

แต่ในระหว่างวัน เราไปเบียดเบียน

เราโมโหโทสันต่าง ๆ 

ยังห่างไกล...

จากความเป็นธรรมชาติมากทีเดียว

ปฏิบัติแล้วมันต้องกลมกลืนกันไป

จนกลายเป็นปกติ กลายเป็นวิถีชีวิตของเรา  

• มีจิตใจที่อ่อนโยน 

• ละความสุดโต่ง มีความเป็นปกติ ความเป็นธรรมดา 

• เข้าใจเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน

• อยู่กับปัจจุบันธรรมได้ต่อเนื่อง 

สิ่งเหล่านี้เอาไปฝึกฝนอบรม

จนมันกลายเป็นวิถีชีวิต

เป็นปกติโดยธรรมชาติ

แล้วมันจะเย็นได้...วางได้ลง

เวลาเราประสบปัญหาอุปสรรคต่าง ๆ

มันจะคลี่คลายลงได้ 

อย่างน่าอัศจรรย์เลยทีเดียว 

เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรมที่แท้

ไม่ได้อยู่ในช่วงที่เราปฏิบัติในรูปแบบเท่านั้น

แต่คือสิ่งที่จะกลมกลืนกันไป

ในวิถีชีวิตของเรานั่นเอง

ใช้ชีวิตยังไง...

ที่มันร่มเย็น ที่ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น

ที่มันมีชีวิตที่อยู่เย็นเป็นสุขนั่นเอง  

สิ่งเหล่านี้เพาะบ่มฝึกฝนได้

ก็เอา #ธรรม7ประการ

ไปฝึกฝนอบรมตนเองอยู่เนือง ๆ

แล้วจะเห็นการเปลี่ยนแปลง

ได้ด้วยตัวเองนั่นเองนะ

#ข้อแรก ก็คือ ความอ่อนโยน

#ข้อสอง ก็คือ ทางสายกลาง

#ข้อสาม ก็คือ การละกาย วางความคิดลง

#ข้อสี่ ก็คือ การอยู่กับปัจจุบันธรรมให้ต่อเนื่องกันไป

#ข้อห้า ก็คือ ความกลมเกลียว เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

#ข้อหก ก็คือ มีความอ่อนน้อมถ่อมตน ต่อทุกสรรพสิ่ง

#ข้อเจ็ด ก็คือ การโอบอุ้ม ปล่อยให้ผู้มีหน้าที่ได้ทำกิจของตน

ให้การโอบอุ้มประคับประคองซึ่งกันและกันนั่นเอง

.

ธรรมบรรยาย โดย พระมหาวรพรต กิตฺติวโร

29 มกราคม, 1 กุมภาพันธ์ 2565