กรรมใดๆก็ขอให้อโหสิกรรมต่อกันด้วยอานุภาพพระสัมพุทโธ
เป็นคาถาที่หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน ท่านได้เจริญภาวนาทุกวันก่อนบิณฑบาต ว่ากันว่า เป็นการแผ่เมตตาไปยังสัตว์โลกด้วย เพราะปรากฏว่า การเจริญพระคาถานี้ทำให้จระเข้ตัวหนึ่งที่ชื่อ "ไอ้สี" เลิกอาละวาดทำร้ายคนเดินเรือในแม่น้ำน่าน โดยมีเรื่องเล่ากันว่า ทุกวันหลวงพ่อเงินท่านจะภาวนาคาถาบทนี้ทุกครั้งก่อนบิณฑบาตทางเรือ จะเข้ไอ้สีตัวนี้จะคอยว่ายน้ำตามเรือโดยไม่ทำอะไรผู้คน จนบางทีถ้าหลวงพ่อเงินท่านจะข้ามแม่น้ำ มันจะว่ายมาเพื่อให้หลวงพ่อเงินนั่งบนหลังมันข้ามน้ำ คาถาบทนี้เชื่อกันว่าเป็นคาถาบทเดียวกันกับที่สมเด็จโตท่านใช้สะกดจระเข้ ซึ่งถ่ายทอดมาจากพระครูใหญ่วัดเมืองพิจิตร
ที่มาของพระคาถานี้
ว่ากันว่า
ที่เมืองสาวัตถี มีตายายสองคนมีอาชีพหาปลาตลอดชีวิตไม่เคยความดีเลย
วันหนึ่งพระพุทธเจ้าทรงทราบด้วยปรมาภิเษกสัมโพธิญาณว่า
ในอดีตชาติของตากับยายคู่นี้เคยถวายสังฆทานแก่สมเด็จพระพุทธตัณหังกรมาก่อน แต่ก็มีการยักยอกเงินในสมัยพระพุทธเมธังกร ผลกรรมเลยต้องตกเป็นคนทุกข์ยากหลายชาติ พระองค์เห็นว่าสองตายายนี้จะต้องตายไปใน7วัน จึงควรจะสอนให้ภาวนา เพื่อไม่ให้ไปทางอบาย
รุ่งเช้าพระพุทธองค์จึงทรงเสด็จไปที่ตากับยายพักอาศัย พอไปถึงพระองค์ทรงแสดงพระฉัพพรรณรังสีจนตายายสองคนเลื่อมใส ตากับยายได้นำห่อข้าวยาคูใส่บาตร
พระองค์ทรงถามว่า อยากรวยไหม
ตากับยายก็บอกว่า อยาก
พระองค์บอกว่า ตถาคตจะให้คำภาวนาแล้วจะรวย แต่ต้องนั่งบ่นภาวนาไปนะห้ามจับปลานะ
ตายายทั้งสองก็รับคำก็นั่งภาวนาคำที่พระพุทธเจ้าทรงให้ก็คือ
"พุทโธ กัมมัฏฐาโมกรรมมะจุติ สัมพุทโธ"
ตายายก็ภาวนาผ่านไปสิ้น7วันทั้งสองก็ตายลงนายนิริยบาลมารับตัวไป แต่จิตที่ภาวนาไว้ก่อน ตายทำให้ดวงวิญญาณทั้งสองจิตจับที่คำภาวนา ภาวนาไปตลอดทางพอไปสำนักพระยายมราช นายบัญชีก็อ่านความดีความเลวของดวงวิญญาณทั้งสองและเรียกวิญญาณกุ้งปลาเต่าที่ตายายเคยฆ่ามาให้การปรากฏว่า ไม่มีใครมา
มีเพียงเต่าตัวหนึ่งมาบอกว่าเธอทั้งสองภาวนาคาถา นี้เป็นการแผ่เมตตาขออโหสิกรรมฉันไม่โกรธเธอหรอกอโหสิกรรมให้ แล้วเต่าก็เดินจากไป
พระยายมราชจึงเสด็จลงมาจากบัลลังก์ตรัสว่า ไม่มีเจ้าทุกข์ตายายใส่บาตรองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปเกิดที่จาตุมหาราชิกาได้
ตายายก็งงว่า ตนได้ฆ่ากุ้งปลาเต่ามามากมายทำไมได้ไปสวรรค์
พระยายมราชบอกว่า ก็พระที่พวกเจ้าเจอคือองค์พระพุทธเจ้าและคาถาที่ให้คือ
พุทโธ กัมมัฏฐาโม กรรมมะจุติ สัมพุทโธ แปลว่ากรรมใดๆๆก็ขอให้อโหสิกรรมต่อกันด้วยอานุภาพพระสัมพุทโธนะสิ
พวกโจทก์ก็เลยอโหสิกรรมหมด
ท่านก็ว่า
ดวงจิตเจ้าทั้งสองผูกกับคำภาวนานี้ ผู้ถึงพระพุทโธเป็นพุทธานุสสติกรรมฐานไม่อาจลงอบายภูมิได้ไปได้จาตุมหาราชิกาขึ้นไป
ภายหลังพระโมคคัลลานะได้ไปพบเทพบุตรเทพธิดาทั้งสองนี้ จึงได้จดจำพระคาถานี้ไว้ถ่ายทอดสืบต่อกันมาอย่างยาวนาน จนตกทอดมายังพระครูใหญ่วัดเมืองพิจิตรอาจารย์สมเด็จพระพุฒาจารย์โตและหลวงพ่อเงินบางคลานอีกทีได้เรียนกันจำสืบมา
Cr.TNews
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น