การบรรลุธรรม

อย่าพึงคิดว่าการบรรลุธรรมจะต้องบรรลุในท่านั่งขัดสมาธิหลับตาเท่านั้น บางคนมีความเข้าใจแบบนี้ ว่าคนที่จะบรรลุธรรมจะต้องบรรลุในท่านั่งขัดสมาธิหลับตา จริงๆไม่ใช่ แม้กวาดใบ้ไม้อยู่ก็สามารถบรรลุธรรมได้ ในสมัยพุทธกาลบางรูปฟังเพลงแล้วบรรลุเป็นพระอริยะบุคคลก็มี บางรูปเห็นฟันแล้วน้อมฟันเข้ามาพิจารณาจนบรรลุเป็นพระอนาคามีก็มี บางรูปบรรลุธรรมขณะที่คนอื่นแบกอยู่ก็มี สำหรับผู้มีปัญญาท่านสามารถเอาสิ่งรอบตัวต่างๆมาพิจารณาเป็นธรรมะได้ทั้งหมด และสามารถใช้ทุกอิริยาบถให้เป็นการปฏิบัติธรรมได้ การประพฤติปฏิบัติธรรม ถ้าทำแค่ตอนนั่งสมาธิหลับตา ไม่ทันกินหรอก สู้กิเลสไม่ไหว กิเลสเท่าแผ่นฟ้า ความเพียรเท่าฝ่ามือ มันจะไปทันกิเลสได้ยังไง นักปฏิบัติจริงๆเขาปฏิบัติทุกอิริยาบถ จะเว้นก็แค่เพียงตอนนอนเท่านั้น เดินหิ้วน้ำอยู่ ก็เอาจิตมาระลึกรู้อยู่กับการเดิน ระลึกรู้อยู่กับการเคลื่อนไหว มีสติอยู่กับฐานกาย เนี่ยทำงานไปด้วยปฏิบัติธรรมไปด้วยในตัวเสร็จ แถมไม่ต้องไปเข้าคอร์สให้เสียเงินเสียทองด้วย ได้ทั้งงานทางโลกและงานทางธรรม ถ้าบอกว่าตนเองเป็นนักปฏิบัติอย่าหายใจทิ้งหายใจขว้าง ถ้าคิดทิ้งคิดขว้าง เสียดายลมหายใจ เสียดายความคิด ถ้าหายใจทิ้งไปเปล่าๆมันน่าเสียดาย เอาลมหายใจมาทำให้เกิดเป็นบุญด้วยการภาวนาดีกว่า ถนัดดูลมก็ให้เอาสติมาตามรู้เข้าลมเข้าลมออก ถนัดใช้คำบริกรรมก็ให้เอาจิตมาอยู่กับคำบริกรรม เช่นทำการงานไปด้วย ก็ภาวนาในใจว่าพุทโธๆไปด้วย แบบนี้มันจึงจะพอทันกิเลส เมื่อเราฝึกแบบนี้ไปเรื่อยๆจนจิตมีความมั่นคงในฐาน เวลาไปปฏิบัติในรูปแบบด้วยการนั่งสมาธิหลับตา เชื่อได้เลยว่าจิตจะรวมเป็นสมาธิได้เร็วขึ้น เราจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของสภาวะจิตด้วยตนเอง บางครั้งไปนั่งสมาธิยังไม่ทันกำหนด จิตก็รวมเป็นสมาธิอัติโนมัติเองเลยก็มี เพราะจิตของเราได้ทรงสมาธิอยู่ในระหว่างวันอยู่แล้ว สมาธิจึงเกิดง่าย