ทรงฌาณขณะหลับจะดีมาก..

อวาทหลวงพ่อฯ เล่ม 2 หน้า 11
ทรงฌาณขณะหลับจะดีมาก..

จงทราบว่า ขณะที่ภาวนาอยู่ ถ้าจิตไม่เข้าถึงฌานสมาบัติจะหลับไม่ได้เลย
ถ้าภาวนาไปๆนานเกินไปมันหลับไม่ลงก็เลิก ปล่อยจิตคิดไปตามอารมณ์ 
ช่างมัน มันจะไปไหนก็ช่างมัน เดี๋ยวมันก็หลับ
ถ้าเผอิญเราภาวนาไป เราก็คิดว่าจะภาวนาสัก ๑๐ - ๒๐ - ๓๐ หรือ ๑๐๘ ก็ตาม ถ้าภาวนาไปครั้งสองครั้งสามครั้ง มันจะหลับต้องปล่อยเลย
จงทราบว่า ถ้าเริ่มภาวนาพอจิตจะเคลิ้มหลับ ตอนที่จิตจะเคลิ้มหลับ
เป็นอุปจารสมาธิ ถ้าอุปจารสมาธิละเอียด ถ้าจิตเข้าถึงปฐมฌานจะตัด
หลับทันที ถ้าเป็นได้อย่างนี้ก็ควรจะภูมิใจมาก
สมมุติว่า ถ้าภาวนา พุทโธ หรือ นะ มะ พะ ธะ พอนึกว่า พุท ไม่ทัน โธ หลับ นะ ไม่ทันพะ หลับ เอ ชักยุ่งแล้ว แต่ความจริงควรจะภูมิใจว่า ดี
นี่แหละจิตเข้าถึงฌานเร็ว เพราะการฝึกสมาธิ เราต้องการให้จิตเข้าถึงฌาน
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ อย่าไปนึกว่าขี้เกียจเสียแล้วนะ คงไม่เป็นเรื่อง
ไม่ใช่อย่างนั้นนะมันเป็นผลดี
คือ พุท ไม่ทัน โธ หลับ แสดงว่าพอ พุท จิตเข้าถึงปฐมฌานก็ตัดหลับ
นี่พระพุทธเจ้าต้องการแบบนี้ ถ้า นะ ไม่ทัน พะ หลับ อันนี้จิตเข้าถึงฌาน
อย่างนี้ต้องการมาก และขณะที่กำลังหลับเพราะฌานสมาบัติ
อย่างนี้ต้องทราบเลยว่า หลับเพราะสมาบัติ ขณะที่หลับอยู่ ท่านถือว่าเป็นการทรงฌานตลอดเวลา จนกว่าจะตื่น ถ้าขณะที่ท่านภาวนาแล้วหลับ
โดยจิตท่านไม่ตั้งอยู่ที่นิพพาน ถ้าตายเวลาหลับไปพรหมโลกทันที
เพราะคนที่ตายขณะทรงฌานอยู่ไปพรหมโลก