เวลาเกิดมาก็ไม่ได้เอามา
เวลาตายไปก็ไม่ได้เอาไป
เป็นดิน, น้ำ, ไฟ, ลมของโลกมาประกอบเพื่ออาศัยใช้ชั่วคราว
ตั้งแต่ศรีษะจรดเท้า ไม่มีตัวเรา,ของเรา
เป็นเพียงธาตุของโลก
เมื่อจิตวิญญาณมาเกิดในโลกมนุษย์
ย่อมนำธาตุของโลกมาประกอบ
จิตวิญญาณมาอาศัย เพื่อเป็นเครื่องมือใช้งานในโลกมนุษย์
เมื่อใดที่หมดเวลาในโลกมนุษย์
ก็ทิ้งร่างกายคือเครื่องมือไว้
ย่อมสมมุติกันว่า..." ตาย "
แท้จริงไม่มีใครตาย
เป็นเพียงทิ้งเครื่องมือไว้
เมื่อบุคคลกินข้าว ย่อมหยิบเอาช้อนมาใช้งาน
เมื่อเลิกกิน ก็ทิ้งช้อนเอาไว้
ช้อน เป็นเครื่องมือสำหรับใช้งาน
เมื่อเลิกใช้งาน ก็ทิ้งเอาไว้ตรงนั้น
เช่นเดียวกับจิตวิญญาณที่ทิ้งกายเอาไว้
แล้วไปเกิดในภพภูมิอื่น
เมื่อบุคคลกินข้าวเสร็จ ทิ้งช้อนเอาไว้
เราจะร้องไห้กับช้อนหรือไม่...?
กายนี้ เป็นเพียงเครื่องมือเพื่อใช้งานในเมืองมนุษย์
เมื่อหมดเวลาก็ทิ้งไป กายนี้เป็นธาตุของโลก
ไม่มีตัวเรา,ของเรา ไม่มีคน,สัตว์,หญิง,ชาย
ผู้มีวิปัสสนาปัญญา
ย่อมถอนอุปาทานความยึดมั่นออกจากกาย
กายนี้ไม่ใช่ของเรา
เป็นเพียงเครื่องมือมาอาศัยใช้ในเมืองมนุษย์
เมื่อจิตวิญญาณหมดเวลาที่จะเสวยภพภูมิมนุษย์
ก็ทอดทิ้งร่างกายไว้
ธาตุ ๔ ดิน,น้ำ,ไฟ,ลม
ย่อมสลายคืนไปสู่โลก
ไม่ได้เอามา,ไม่ได้เอาไป,ไม่ใช่ตัวเรา,ไม่ใช่ของเรา
จงพิจารณาให้เห็นซึ้งถึงความจริง
อย่าหลงมัวเมาอยู่
จงถอนความยึดมั่นถือมั่นออกจากกายให้ได้
จะนำจิตไปสู่วิมุตติหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
พระอาจารย์ชุมพล พลปัญโญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น