(ธรรมเทศนา หลวงปู่ไม อินทสิริ)
(วัดป่าเขาภูหลวง จ.นครราชสีมา)
ถ้ายังไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้จริงๆ อย่าสอนคนอื่น ไปปฏิบัติธรรมที่สำนักปฏิบัติธรรมบางสำนัก...โยมที่ไปปฏิบัตินี่มีหัวหน้าเด้ บอกกันเด้ว่า
"พระองค์นั้นได้สำเร็จขั้นนั่นขั้นนี้แล้วนะ แหม...แม้แต่พระยังไม่ได้ประกาศตัวเอง โยมถือศีล ๕ บางคนศีล ๕ ยังรักษาไม่ครบเลย มาทำนายพระอรหันต์แล้ว มันถูกต้องหรือเปล่า...หา มันถูกไหมล่ะ ?"
สมัยครั้งพุทธกาลมีพระพุทธเจ้าประกาศให้ ไม่มีใครประกาศตัวเอง ถึงแม้จะสำเร็จแล้วก็จะไม่ประกาศตัวเอง พระพุทธเจ้าจะประกาศเอง คำว่าไม่ให้อวดอุตริมนุสธรรม คือ ธรรมอันยิ่งที่มีในตน อย่างที่พระพุทธเจ้าได้บัญญัติเอาไว้
#แต่ปัจจุบันนี้ฆราวาสไปทำนายพระ
แล้วพอไปด้วยกันหลายๆคน(ไปปฏิบัติธรรม) บางคนก็ถูกยอมั่ง ก็เลยนั่งสมาธินั่งนิ่งๆ แต่นั่งนิ่งนะด้วยความอดทน ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน เจ็บปวดทรมาน หิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย หนาวก็หนาวร้อนก็ร้อน แต่อดทนเพราะว่าอยากให้มันได้ชั่วโมง คนที่เป็นหัวหน้าทีนี่ เดินเลาะไปเลาะมา เป็นหัวหน้าไม่ได้นั่งเหมือนลูกน้องเด้ เขาสอนธรรมกันปัจจุบันนี้นะ ตัวเองไม่ได้นั่ง
จริงๆ แล้วตัวเองต้องนั่งหลายชั่วโมงให้ดูเด้ แต่นี้เดินดูลูกน้องเห็นคนนั้นนั่งสงบนิ่ง ก็คิดว่าเขาสงบแล้ว พอเลิกก็ว่าคนนี้ใช้ได้ ถึงขั้นนั้นขั้นนี้แล้ว พอเขาพูดเท่านั้นแหละ โอ้ย...หลงอีกแล้ว ไม่ได้ดูกิเลสของตัวเองเลย นี่คนเรานี้มันชอบยอไม่ชอบตำหนิ
มันต้องมีข้อตำหนิ บางคนก็ไปถามจิตเป็นยังไง ? ตอนนี้เห็นอะไร เห็นสวรรค์หรือยังเห็นนรกหรือยัง ไม่เห็นก็เคี่ยวเข็ญให้เห็นอยู่นั้นละ ต้องให้มันเห็นถามมากขึ้น ถ้าไม่ตอบก็อายเพื่อนเขา เต็มศาลาอย่างนี้มีเราคนเดียวไม่เห็น ก็เลยบอกว่าเห็น
เอ่อ ลูกศิษย์ของเราเก่ง คนนั้นก็เห็นคนที่สองอีกละไปชักถามอีก เขาเรียกว่าสอบอารมณ์ว่างั้น นี้ต่างคนก็ต่างเห็นหมดศาลา พอออกจากที่นั้นไปไม่เห็นสักคน
โกหกกันแล้วนี่ บังคับให้พูด ถ้าพูดว่าไม่เห็นนี้ไม่ได้เดียวจะไม่ให้เข้าทีม นี้มันเป็นอย่างนี้นะ นี้การหลงทุกวันนี้ จริงๆแล้วพระพุทธเจ้าไม่ได้ไปถามอย่างนั้น เห็นหรือยังนรกเห็นหรือยังสวรรค์ ถ้าอาจารย์เก่งจริงนะจะไปถามทำไมอย่างนั้น
พระพุทธเจ้ารู้แล้วตอนนี้กำลังเป็นยังไง ทุกข์เป็นยังไง จิตเป็นยังไง พระพุทธเจ้าพูดตรงนั้นเลย จิตมันเป็นอย่างนี้ มันติดอยู่ตรงนี้ มันทุกข์อยู่ตรงนี้ จะไปทุกข์อยู่ทำไม...โทษมันเป็นอย่างนี้ พอพระพุทธเจ้าพูดอย่างนั้น ตัวเองกำลังติดอยู่ตรงนี้ มันกำลังคิดอยู่อย่างนี้ มันทุกข์อยู่ตรงนี้ มันก็วาง แก้ถูกจุดมันก็เลยปลดออกมาได้ง่าย เพราะฉะนั้นพระอรหันต์เกิดขึ้นในพระพุทธศาสนาโดยง่ายที่สุดในสมัยครั้งพุทธกาล
ปัจจุบันนี้ไปถามเอา ไม่รู้ก็บอกให้รู้ นี่อย่างนี้มันถูกหรือเปล่า หลวงปู่เคยไปที่เขาจัดสัมมนา นิมนต์หลวงปู่ไปเทศน์ไปอบรม ใครเป็นหัวหน้า หัวหน้าก็นั่งอยู่ข้างหน้า หัวหน้าก็เดินถาม พอเราหยุดเทศน์หน่อยหนึ่ง เป็นยังไงจิตสงบไหม จิตเข้าฐานสมาธิแล้วหรือยัง พูดถูกนะไม่ใช่พูดผิดนะ พูดถูกอยู่ แต่ว่ามันไม่ถูกที่ตัวเองไม่รู้ ไปถามเขา ต้องใช้ขันตินะ ต้องตั้งใจฟังนะ หลวงปู่ท่านแสดงธรรม (มาเติมคำที่เรากำลังแสดงอยู่)
หลวงปู่ก็ทนไม่ได้แหล่ว...หัวหน้าๆมานี่ๆ เข้าที่นั่ง ตอนนี้หลวงปู่มีหน้าที่พูดอยู่คนเดียว หลวงปู่กลับไปแล้ว หัวหน้าถึงลุก เราก็ซัดเอา ๔ ชั่วโมงเลย เกือบตาย ดิ้นเหมือนกับหมาถูกฆ้อนเลยว่างั้น(สู้เวทนาไม่ได้) ลูกน้องนะยังนิ่งอยู่เลย แต่ตัวเองนะดิ้นตาย เป็นหน้ามันเป็นอย่างนี้หรอ นี้มันต้องเอาอย่างนี้ ในสมัยก่อนหลวงปู่เอาอย่างงั้นเลย ใครจะมาท้าทายไม่ได้เด้
(ผู้ถอดเทป : นรินทร์ ศรีสุทธิ์)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น