ถอดความจากศิลาจารึก เขตมหาวิหาร สวนมฤคทายวัน ประเทศอินเดีย
สาธุ...อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
ผู้เป็นพระสัพพัญญู รู้แจ้งโลก ทั้งอดีตและอนาคต
ทรงมีพระเมตตา กรุณาเป็นล้นพ้น เมื่อครั้งดำรงพระชนม์อยู่
ได้ตรัสแก่พระอานนท์ว่า....
...ดูก่อน อานนท์
เมื่อศาสนาของตถาคตล่วงไปถึงกึ่งพุทธกาล
สัตว์โลกทั้งหลายที่เกิดในยุคนั้น จะพบแต่ความลำบาก ทุกชาติ ทุกศาสนา
ตามธรรมชาติหมุนเวียนของโลก ที่หมุนไปไกล้ความแตกสลาย
แผ่นดิน แผ่นน้ำจะลุกเป็นไฟ
มนุษย์และสัตว์จะได้รับภัยพิบัติสารพัด ทั่วทิศ
คนในสมัยนั้นจะมีนิสัยโหด ดุจกำเนิดจากสัตว์ป่าอำมะหิต
จะรบราฆ่าฟันกันถึงเลือดนองแผ่นดิน แผ่นน้ำ
ส่วนเวไนยสัตว์ผู้ขวนขวายในกุศล ตามวจนะของตถาคต
ก็จะระงับร้อน ไม่รุนแรง
ความเคารพยำเกรงในพระรัตนตรัยและคุณบิดามารดา
เหตุร้าย ภัยภิบัติจะเบาบาง
แต่จะหนีกฏธรรมชาติไม่พ้น
เริ่มแต่พระพุทธศาสนาล่วงเลย ๒,๕๐๐ ปี เป็นต้นไป
ไฟจะลุกลามมาทางทิศตะวันตก ไหม้วัดวาอาราม
สมณะ ชี พราหมณ์จะอดอยาก ยากเข็ญ
ลูกไฟจะตกจากฟ้าเป็นเพลิงผลาญ เหล็กกล้าจะทะยานจากน้ำ
มหาสมุทธจะชอกช้ำ สงครามจากทั่วทิศจะติดเมือง
ข้าวจะขาดแคลน ทั่วแคว้นจะอดอยาก
ผีโขมดป่าจะเข้าเมือง พระเสื้อเมือง พระทรงเมืองจะหนีเข้าไพร
ผู้เป็นใหญ่มีอำนาจจะเรียกแมลงผีเสื้อเหล็กนับแสนตัว
มาปล่อยไข่เป็นไฟเผาผลาญ
ยักษ์หินที่ถูกสาปเป็นเวลานาน จะตื่นขึ้นมาอาละวาดโลก
ดินฟ้าอากาศจะแปรปรวน ตลิ่งจะพัง แผ่นดินจะถล่มเป็นทะเล
โลกมนุษย์จะดิ่งสู่ความหายนะ
นักปราชญ์จะถูกทำร้ายให้สิ้นสูญ
ในระยะนั้น ศาสนาของตถาคตจะเสื่อมลงมาก
เพราะพุทธบริษัทไม่ตั้งอยู่ในศิลธรรม เชื่อคำของคนโกง
กล่าวคำเท็จไม่เคารพรักธรรมนิยม
คนประจบสอพลอได้รับความเชื่อถือในสังคม
ผู้มีศิลธรรม ประพฤติดีประพฤติชอบกลับไม่มีใครเคารพยำเกรง
พระธรรมจะเริ่มเปล่งแสงรัศมี ฉายส่องในอีกวาระหนึ่ง
ก็ต่อเมื่อ...
..มีธรรมิกราชโพธิญาณ บังเกิดขึ้นอยู่ในความอุปถัมภ์ของ พระเถระผู้ทรงธรรมฤทธิ์...
ทั้ง ๒ พระองค์ สถิต ณ เบื้องตะวันออก มัชฌิมประเทศ
จะเสด็จมาเสริมสร้าง ศาสนาของตถาคตให้รุ่งเรืองสืบไปถึง ๕,๐๐๐ วัสสา
ดูก่อนอานนท์ เวลานั้นพลเมืองเหลือน้อย
คำทำนายของตถาคตนี้
ย่อมยังเวไนยสัตว์ให้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาท
ผู้ใดรู้แล้วไม่เชื่อ นับว่าเป็นกรรมของสัตว์
ที่ต้องสิ้นสุดไปตามกรรมชั่วของตน
ผู้ใดปราถนารอดพ้นภัยภิบัติ....
ให้รักษาศีล ๕ ประการ เจริญเมตตา กรุณา
ประกอบสัมมาชีพ มีใจสันโดษ รู้จักพอ ไม่โป้ปด คดโกง
ไม่มัวเมาอำนาจ ลาภ ยศ ตั้งใจประพฤติตน
ตามคำสอนของตถาคตให้มั่นคง
จึงจะพ้นอันตรายในกึ่งยุคพุทธกาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น