"...เมื่อจิตกระทบเข้ากับอารมณ์ภายนอกอย่างไร ก็ให้หยุดอยู่แค่นั้น อย่าไปทะเลาะวิวาทโต้แย้ง อย่าไปเอออวยเห็นดีเห็นงาม ให้จิตได้โอกาสก่อรูปก่อร่างเป็นตุเป็นตะ เป็นเรื่องเป็นราวยืดยาวออกไป
อย่าไปวิพากษ์วิจารณ์ต่อไป อย่าไปใส่ใจอีกต่อไป พอกันเพียงรู้อารมณ์เท่านี้เอง หยุดกันเพียงเท่านี้..."
จิตส่งออกนอก เป็น สมุทัย
ผลอันเกิดจากที่ จิตส่งออกนอก เป็น ทุกข์
จิตเห็นจิต อย่างแจ่มแจ้ง เป็นมรรค
ผลอันเกิดจาก จิตเห็นจิต อย่างแจ่มแจ้ง เป็น นิโรธ
อนึ่ง ตามสภาพที่แท้จริงของจิต
ย่อมส่งออกนอก เพื่อรับอารมณ์นั้น ๆ โดยธรรมชาติของมันเอง
ก็แต่ว่า ถ้าจิตส่งออกนอก ได้รับอารมณ์แล้ว
จิตเกิดหวั่นไหวหรือกระเพื่อมตามอารมณ์นั้น เป็นสมุทัย
ผลอันเกิดจาก จิตหวั่นไหวหรือกระเพื่อม ไปตามอารมณ์นั้น ๆ เป็นทุกข์
ถ้าจิตที่ส่งออกนอกได้รับอารมณ์แล้ว
แต่ไม่หวั่นไหวหรือกระเพื่อมไปตามอารมณ์นั้น ๆ มีสติอยู่อย่างสมบูรณ์ เป็นมรรค
ผลอันเกิดจากจิตไม่หวั่นไหว หรือ ไม่กระเพื่อม เพราะมีสติอย่างสมบูรณ์ เป็นนิโรธ
พระอริยเจ้าทั้งหลาย มีจิตไม่ส่งออกนอก จิตไม่หวั่นไหว จิตไม่กระเพื่อม เป็นวิหารธรรม
จบอริยสัจ ๔ ..
หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น