"ใช้วิธีบูชาพระเป็นประจำ"
การบูชาพระ การสวดมนต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสวดมนต์ก็ไม่มีความจำเป็นต้องสวดมากถ้าว่าอะไรไม่ได้มากก็ว่า อิติปิ โสฯ
บทเดียวก็พอ ว่า นะโม ตัสสะ แล้วว่า พุทธัง ธัมมัง สังฆัง เสร็จ อิติปิ โสฯ บทเดียวก็พอ หลังจากนั้นถ้ามีเวลาติดต่อกันเลยนั่งภาวนาพุทโธสัก ๒ - ๓ นาที เท่านี้พอแล้ว
ถ้าทำอย่างนี้ทุกวันตามเวลากำหนดไว้
ว่าเวลาไหนเป็นเวลาที่เราว่าง เราควรจะมีการบูชาพระ ให้ทำประจำเวลา แล้วก็ทำไปอย่างนี้เรื่อยๆ จนกว่าต่อไปในวันหน้าถ้าถึงเวลานั้นแล้วไม่ได้บูชาพระใจไม่สบาย อย่างนี้
"ถือว่าเป็นฌานในพุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ"
คือพอถึงปั๊บต้องบูชาพระถ้าไม่ได้บูชาพระรำคาญใจ ต้องทำ ถ้าอย่างนี้ตายแล้วลงนรกไม่ได้ต้องไปสวรรค์ก่อน อีกประการหนึ่ง ถ้าจะยิ่งไปกว่านั้น ก็จัดการ "ถวายอาหารแก่พระพุทธรูปทุกวัน" การถวายอาหารนี่ความจริงไม่ใช่ท่าน เป็นการบูชา จะเป็นอาหารหวานอาหารคาวก็ได้ เป็นผลไม้ก็ได้ เป็นประจำวัน ถ้าถึงเวลาแล้วต้องถวายท่าน ถ้าไม่ถวายไม่สบายใจ อย่างนี้ถือว่าเป็นฌานในพุทธานุสสติ เป็นฌานในจาคานุสสติด้วย ถ้าอย่างนี้ทุกคนเวลาตายลงนรกไม่ได้ นี่เอาหนีนรกแบบเบาๆ
หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
________________
จากหนังสือ "ธรรมปฏิบัติ ๔๕" หน้า ๗๘ คัดลอกโดย คณะบุญสุประวีณ์
FB : กุลปราการ นันทิกานต์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น