ภาค .. ส่งท้าย
หลวงปู่ทองทิพย์ ท่านเป็นพุทธภูมิประเภทวิริยาธิกะท่านทำบารมีมา 80 อสงไขยเต็ม ที่ตัวท่านมีลักษณะของมหาบุรุษหลายอย่าง เช่น ฝ่ามือฝ่าเท้าเป็นกงจักร
ท่านเล่าว่า..เรื่อง การแบ่งกันโปรดสัตว์ ใครจะนำพาสรรพสัตว์ไปเท่าไหร่ เหลือไว้เท่าไหร่ เรื่องการอธิษฐานสร้างโลก อายุศาสนาของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ ที่แตกต่างกันนั้น เป็นไปตามการบำเพ็ญบารมีของพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นๆ จะใช้คำว่า "ปรุงโลก ปรุงศาสนา" ของพระมหาโพธิสัตว์ ก่อนที่จะเป็นพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์
เรื่องนารายณ์สิบปาง เป็นส่วนหนึ่งของการบำเพ็ญบารมีของพระศรีฯ เรื่องของมหาเทพต่างๆพระกฤษณะ นั้นเป็นสากลจักรวาล ไม่ใช่เทพของอินเดียแต่อย่างใด เพียงแต่ อินเดีย เคารพเทพมาก
หลวงปู่ท่านจะรู้เลยว่า บุคคลใดสร้างบารมีมาแบบไหน แบบสาวก แบบพระปัจเจก แบบพระโพธิสัตว์
หลวงปู่จะให้คำภาวนาแก่ศิษย์ไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับลูกศิษย์คนนั้นสร้างบารมีแบบไหนมา มีจริตอย่างไร บางคน ท่านให้ ใช้คำภาวนา นะมะ พะทะ บางคนท่านก็ให้ใช้ พุทโธ บางคนหลวงปู่ก็ไม่สอน ไม่พูดเรื่องการภาวนาให้ฟังเลย ท่านบอกว่า บอกไปก็เสียเวลาเปล่า เขาเฮ็ดบ่ได้
การไปเกิดในยุคศาสนาของของพระศรีฯนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ต้องมีบารมี มีศีล๕ กรรมบถ๑๐มาจึงจะไปเกิดในยุคนั้นได้ ศาสนาในยุค พระศรีย์จึงยืนยาว จะเข้าพระนิพพานได้มาก จะมีเหลือส่วนหนึ่งที่ต้องไปต่อในยุคถัดๆไป เช่น พระโพธิสัตว์ พระปัจจเจก และพระสาวกของพระโพธิสัตว์พระองค์นั้นๆ
คาถาบูชาหลวงปู่ทองทิพย์ พุทธปัญโญ (คาถาจินดามณี)
(ตั้งนะโม 3 จบ)
สิทธิวิชามหามันตัง จินดามณี ทิวากะรังภูมิยา โจ ระปัตตัสมิง ทิพพะจักขุง
ถาวะทิสสะเร จันทะ เทวี อัสสะมุขี ทุติยา ปะทะลักขณา มหามณีจินดา ปิยัง
ปัญจะทานัง ปะสังทาลิถาสัง โกมัง ปะสันติ สิเนหังมาตาปุตตังวะโอระสัง
มหามณีจินดา สหัสสะโกติเทวานัง มนุสสะ เทวานัง สมณะจิตตัง ปุริสะจิตตัง
อาคัจฉาหิ ปริเทวันติปิยังมะมะ สัพเพชนา พหูชนา มหามณีจินดา เอหิ เอหิ
พุทธัง ปิโย เทวะมนุสสานัง มหามณีจินดา เอหิ เอหิ ธัมมัง ปิโย พรหมา
นะมุตตะโม มหามณีจินดา เอหิ เอหิ สังฆัง ปิโย นาถะ สุปัณณานัง ปิยินทรียัง
นะมามิหัง พุทโธ โสภะคะวา อินทะสิเนหา พรหมะสิเน่หา อิสสะสิเน่หา <
ราชาเทวีมนตรีรักขัง จิตตังสระณัง จิตตัง เอหิ เอหิ
ที่มา
มโนธาตุ โพธิญาณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น