มีผู้กราบเรียนถามหลวงปู่มั่นว่า “ปัญหาที่ว่ามีอะไรที่ทำให้มนุษย์ ชายหญิง และ สัตว์ชนิดเดียวกัน เกิดความรักความชอบกันโดยไม่มี โรงร่ำโรงเรียนสอนให้รักชอบกัน?”
หลวงปู่ท่านตอบว่า เพราะราคะตัณหา ความรักชอบไม่ได้อยู่ในหนังสือ ไม่ได้อยู่ในโรงเรียน และครูที่ควรจะไปเรียน สิ่งดังกล่าวนั้น แต่ราคะตัณหา ความหน้าด้านไม่มียางอาย มันเกิดและอยู่กับใจมนุษย์หญิงชาย และสัตว์ต่างหาก จึงทำให้ผู้มีสิ่งลามกนี้ กลายเป็นหญิงชายและสัตว์ผู้ลามก ไปตามอำนาจของมันโดยไม่รู้สึกตัว และไม่เลือกชาติชั้นวรรณะ และวัยทั้งสิ้น ถ้ามีมากก็ยิ่งทำให้โลกกลายเป็น โลกวินาศไปได้อย่างไม่มีปัญหา หากไม่มีสติปัญญาสกัดกั้นมันไว้บ้างพอให้น่าดู ก็จะกลายเป็นน้ำล้นฝั่ง ท่วมท้นหัวใจ และท่วมบ้านเมืองให้ฉิบหายป่นปี้ไปได้ โดยไม่มีอะไร ยังเหลือพอให้เป็นที่น่าดูบ้างเลย
สิ่งที่เกิดอยู่ในจิตใจของสัตว์โลก และเจริญอยู่ที่จิตใจของสัตว์โลกตลอดมา ก็เพราะมันได้รับการบำรุงส่งเสริมอย่าง เหลือเฟือเสมอมา จึงมีกำลังเขย่า ก่อกวน และทำลายสัตว์โลกให้ได้รับ ความทุกข์เดือดร้อนเสมอมา ไม่มีวันเวลาผ่อนตัวพอให้หายใจบ้างเลย โดยมากเคยได้ยินแต่น้ำท่วมบ้านท่วมเมือง ผู้คนและสัตว์ตลอดทรัพย์สินสมบัติต่างๆ ให้พินาศฉิบหาย แต่ไม่เคยสนใจ สังเกตุดูน้ำราคะ ตัณหา ไม่มีเมืองพอ ท่วมใจสัตว์โลก ตลอดสมบัติ ที่พึงพอใจให้ฉิบหาย วายป่วงไปทุกระยะเวลา โดยไม่นิยมว่าน่าแล้งหน้าฝนเลยจึงไม่เห็น ความเสื่อมโทรมของโลกที่กำลังเป็นอยู่ และจะเป็นไป ว่ามีสาเหตุเป็นมาอย่างไร เพราะต่างคนต่างผลิต ต่างคนต่างส่งเสริม โดยไม่สนใจดูความเสื่อมโทรมเพราะน้ำ
นี้เป็นเหตุ การมองหาความสงบสุขของโลก จึงเป็นสิ่งที่ออกจะสุดวิสัยไปได้ ถ้าไม่มองดูตัวที่กำลังก่อเหตุ ฝ่ายผู้ถาม ถามเฉพาะความรักชอบระหว่าง หญิงชายและสัตว์ เท่านั้นไม่ได้หมายถึงความเกลียดชัง กริ้วโกรธ และทำลาย เพราะราคะตัณหาเป็นต้นเหตุบ้างเลย แต่หลวงปู่ก็ยังอธิบาย เกี่ยวโยงไปถึงด้านไม่ดี ทั้งหลายที่ราคะตัณหาไปเที่ยวก่อกรรมทำลาย ไว้อย่างไม่มีประมาณด้วย
หลวงปู่ท่านว่า…ราคะตัณหานี่แลเป็นสื่อพาให้ชายหญิง และสัตว์รักชอบกัน และเป็นผู้อำนวยการให้ชายหญิงและสัตว์ ยินดีซึ่งกันและกันตามหลักธรรมชาติ นอกนี้ ไม่มีอะไรทำให้เกิดความรักชอบ-เกลียดชัง ซึ่งกันและกันได้ เวลาตัณหาราคะมันใช่้เล่ห์เหลี่ยมไปทางรัก คนและสัตว์ ก็รัก เวลามันใช้เล่ห์เหลี่ยมไปในทางเกลียด ทางโกรธ หรือทางทำลายคนและสัตว์ก็ต้องเกลียด โกรธ และทำลายกันได้ มันต้องการเลี้ยงมนุษย์และสัตว์ ไว้ด้วยวิธีให้รักชอบกัน มนุษย์และสัตว์ก็รักชอบกัน ประหนึ่งจะไม่มีวันเหินห่างจืดจางจากกันเลย เวลามันต้องการให้มนุษย์และสัตว์ที่อยู่ใต้ภายในอำนาจ ของมันเกลียดโกรธกัน ก็จำเป็นต้องไปตามมันจนได้ ไม่มีทางขัดขืน
” พวกโยมไม่เคยทะเลาะกันบ้างหรือ ระหว่างสามีภรรยา ซึ่งรักแสนรักกันมาก่อนวันแต่งงาน จึงต้องมาถามอาตมา อาตมาคิดว่าโยมรู้เรื่องดีกว่าพระเป็นไหนๆ” หลวงปู่ย้อนถามเจ้าของปัญหาในตอนท้าย
คัดตัดตอนบางส่วนจาก “จากหนังสือโครงการหนังสือบูรพาจารย์ เล่ม ๑ หน้า ๑๖๑-๑๖๒ พระครูวินัยธรมั่น ภูริทตฺโต วัดป่าสุทธาวาส จังหวัด สกลนคร บันทึก/เล่าโดย พระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสมฺปนฺโน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น