ถ้าจะเอยถึงคำสอนของท่านพ่อลี
มีคำสอนอยู่ประโยคหนึ่ง ที่ไม่ว่าท่านพ่อจะไปเทศน์ที่ไหน
ถ้ามีเวลาและโอกาสท่านพ่อจะเทศน์เสมอ คือเรื่อง คนเรานั้นจะเก่งแค่ไหน จะดีเพียงใด จะชั่วช้าสามาน จะร่ำรวยเป็นเศรษฐี
จะยากจนข้นแค้น สมองจะฉลาดมากแค่ไหน หรือโง่จนไม่มีความคิด ไม่มีใครสามารถ หนีของ 4 สิ่งนี้ได้เลยคือ
ความจริง เวลา ความตายและจิตใจ
ความจริง ในที่นี้รวมถึงตัวเราและคนอื่นด้วยนะ คนอื่นมาหลอกเราเราก็ต้องรู้เข้าสักวัน เราหลอกคนอื่นช้าเร็วเขาก็ต้องรู้ เพราะฉะนั้นความจริง เป็นของที่หนีไม่พ้นปิดไม่มิด ต้องยอมรับ
เวลา เป็นสิ่งที่ต้องจำกัดจะช้าหรือเร็ว ก็ต้องมาถึงตัวเราแน่นอน หลีกเหลี่ยงคงไม่ได้ ผัดผ่อนไปก็เท่านั้นไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ ไม่พรุ่งนี้ก็มะลืนนี้เป็นแบบนี้อยู่ร่ำไปเพราะฉะนั้นเวลา ก็เป็นของที่หลบไม่มิด หลีกไม่พ้นต้องยอมรับ
ความตาย สิ่งนี้รู้ทุกคนเก่งขนาดไหน ใหญ่เท่าใดทำอย่างไรก็ไม่พ้น ต่อให้มีหมอดียาดียังต้องตาย เมื่อความตายมาถึง ให้เอาทองมากองท้วมหัวก็ไม่มีประโยชน์ เอาไม่อยู่ เพราะฉะนั้นความตายเป็นของที่หนีไม่พ้น หลบไม่รอดต้องยอมรับ
จิตใจ ตัวนี้สำคัญที่สุด ทำอะไรใจรู้หลอกตัวเองคงไม่ได้ ถ้าใครหลอกตัวเองได้อันนี้แย่ที่สุด จะทำอะไรให้ทำจิตให้ดี ยอมรับในสิ่งที่ได้ ปรับตัวในสิ่งที่ขาดจะได้ไม่โกงตัวเอง เพราะฉะนั้นจิตใจก็เป็นของที่หนีไม่ออก มันอยู่กับตัวเราเราต้องยอมรับ. 4สิ่งนี้ท่านพ่อย้ำนักย้ำหนาว่าให้เอากลับไปคิต จะได้เป็นคนที่คิดดีทำดีและเตรียมตัวไว้ก่อนตาย
ท่านพ่อลี ธมฺมธโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น