การเจริญกรรมฐานจริงๆ ถ้าทำเป็นล่ำเป็นสันมันอาจจะเกินพอดีไปก็ได้ เอากันแบบคนขี้เกียจ แต่ตายแล้วไม่ลงนรกดีกว่า ง่ายดีนะ คนขี้เกียจเขาทำแบบนี้
ก่อนนอนหลับใจนึกถึงพระพุทธเจ้าหรือนึกถึงพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งโดยเฉพาะที่เราชอบ จิตก็จับลมหายใจเข้าออก ภาวนา " #พุทโธ" ก็ได้ อะไรก็ได้นะ
เอาพุทโธเป็นเกณฑ์ก็แล้วกัน หายใจเข้านึกว่า " #พุท" หายใจออกนึกว่า " #โธ" เพียงแค่ ๒ - ๓ ครั้ง มันหลับไปก็ใช้ได้ ขณะที่ภาวนาอยู่ถ้าจิตเข้าไม่ถึงฌานมันจะไม่หลับ ถ้าจิตสงบถึงฌานมันจะตัดหลับทันที
จะเป็นฌานขั้นไหนก็ตาม ขณะที่หลับอยู่กี่ชั่วโมงก็ตาม ท่านถือว่า ทรงฌานตลอดเวลา ถ้าตายเวลานั้นจะเป็นพรหมทันทีเป็นอย่างน้อย
ถ้าบังเอิญก่อนจะตายก่อนจะหลับเรานึกถึงพระนิพพาน ภาวนาด้วย นึกถึงนิพพานไว้ก่อนด้วย แล้วก็หลับ จิตเป็นฌานก็หลับเขาถือว่าจิตทรงฌานในด้านของนิพพานที่เรียกว่า #อุปสมานุสสติกรรมฐาน ถ้าตายเวลาหลับจะไปนิพพานทันที
ถ้ามันไม่ตาย มันตื่น ก่อนจะขยับตัวไปไหน ก่อนจะหลับจิตเราเป็นฌาน เมื่อตื่นขึ้นแล้วฌานยังไม่คลายตัวยังทรงอยู่ก็เริ่มจับลมหายใจเข้าออกใหม่ ภาวนาใหม่แค่ ๒ - ๓ ครั้งก็ตาม เพียงแค่นี้ทำทุกวัน ทุกคนเวลาจะตายจะไม่นึกถึงอกุศลจะนึกเฉพาะกุศลอย่างเดียว ถ้าทำอย่างนี้ทุกวัน ทำแบบคนขี้เกียจนะ ฉันมันคนขี้เกียจก็เลยสอนให้ลูกศิษย์เป็นคนขี้เกียจด้วย
ถ้าทำอย่างนี้ทุกวัน ถ้าเราป่วยหนักขนาดไหนก็ตาม ถ้ายังไม่เห็นเทวดา ไม่เห็นนางฟ้า ไม่เห็นพรหม ไม่เห็นพระอริยเจ้า ไม่เห็นพระพุทธเจ้า ยังไม่ตาย
ถ้าขณะที่ป่วยถึงแม้มันจะไม่หนัก เห็นเทวดาเห็นนางฟ้าเต็มจักรวาล เห็นพรหม เห็นพระอริยเจ้า เห็นพระพุทธเจ้า คราวนั้นตายแน่
ถ้าก่อนจะตายทุกขเวทนาหนัก ปวดเสียด แต่ก่อนจะตายจริงสักอย่างน้อยที่สุด ๒๐ นาที หรืออาจจะ ๒ - ๓ วันก็ได้นะ จิตที่มีทุกขเวทนามันจะหายไป จิตจะไปจับที่เทวดา ที่นางฟ้า ที่พรหม ที่พระอริยเจ้า มีความเพลิดเพลินคุยกับท่านแบบสบายๆ และในที่สุดจิตก็ดับ ก็ไปสวรรค์ ไปพรหมโลก ไปนิพพานได้ตามชอบใจ
🔳..ก่อนจะหลับให้ภาวนาว่า " #พุทโธ" สัก ๒ - ๓ ครั้ง แล้วภาวนาว่า
" #นิพพานัง_สุขัง" ไปจนกว่าจะหลับ
🔳..เมื่อเวลาตื่นขึ้นมาใหม่ๆ ให้ภาวนาว่า
" #นิพพานัง_สุขัง"สัก ๒ - ๓ ครั้ง อย่างนี้ทุกคืน จะไปนิพพานได้ในชาตินี้
🔳ใครภาวนา "นิพพานัง สุขัง" ไม่ได้ ให้ภาวนาว่า "พุทโธ" อย่างน้อยที่สุดตายจากชาตินี้แล้วไปสวรรค์
#พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน
วัดจันทาราม(ท่าซุง)จ.อุทัยธานี
📖:พ่อสอนลูก หน้า ๑๗๘-๑๗๙
🖋..Moddam Thammawong
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น