(คติธรรม หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท)
พระพุทธองค์ทรงตรัสแล้วถูกต้องหมดทุกอย่าง พระองค์ตรัสว่า
#โซ่ตรวนใดๆ_ก็ไม่สามารถรึงรัด
#มัดผูกจิตใจเราได้ยิ่งกว่า_บ่วงคือ
#บุตร
#ภรรยาสามี
#ทรัพย์สมบัติ
โซ่อันนี้แก้ได้ยาก ถอดถอนได้ยาก มันชักนำพาเราให้จมอยู่ และกองอยู่ใต้ทะเล คือ กิเลสและตัณหา จนจะหาทางออกไม่ได้ พระองค์จึงตรัสว่า เราเป็นเหยื่อของโลก ถูกกระแสโลกพัดผันไปต่างๆ นานา ในที่สุดก็ไม่ได้อะไรในทางที่ดี แต่มันกลับได้อะไรในทางที่ชั่วเสียหาย”
นี่ พวกเราชำนาญแต่ตำราทางโลก แต่ตำราทางธรรมมันไม่ชำนาญ ใจมันไม่ยอมกระทำ ใจมันขี้เกียจ ใจมันดื้อด้าน ใจมันไม่อยากทำ อยากคุย อยากสนุก อยากร่าเริง เข้าวัดวายังเอาวิทยุมาเปิดสนุกสนานเฮฮาอยู่ตลอดเวลา ระวัง ระวังหน่อย ฮิ
เราเข้ามาเพื่อจะปลดเปลื้องสิ่งที่ร่าเริง สิ่งที่เพลิดเพลินของใจของเรา ไม่ให้สิ่งใดเข้ามาเกาะมากวน ต้องขจัดไปทุกเวลา ว่าอย่างนั้นเถอะ นี่ความรู้เช่นนี้ต้องกำจัดให้หมด จนให้ใจนั้นไม่มีอันใด นั่น จึงเรียกว่า พระ ก็เป็นพระแท้ โยม ก็เป็นโยมแท้
เพราะฉะนั้นการทำใจ เมื่อมีความจริงที่ใด จะโง่เซ่อขนาดไหน ขอให้ใจจริงๆ สู้จริงๆ แล้วนั่งให้จริง ยืน เดิน นั่ง นอน ๔ อิริยาบถนี่ทำได้อยู่ตลอดเวลา ต้องสำเร็จ บุคคลผู้นั้นหนีไม่พ้น แต่ใครจะไปรู้เรื่องของบุคคลนั้นๆ ว่าสำเร็จ หรือไม่สำเร็จ มันอยู่ที่หัวใจของเขาเอง เมื่อเราพยายามมากเข้าๆ พระพุทธเจ้าทรงกล่าวว่า
“พาวิโต พหุลีกโต”
เพียรมากๆ ทำมากๆ ทำบ่อยๆ วันนี้ วันพระ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ ปีชวด ทำอยู่อย่างนั้น ก็เป็นไปเพื่อความดับสนิท เป็นไปเพื่อความรู้แจ้ง นี่ก็เป็นอย่างนั้น ไม่มีอย่างอื่นแล้ว ถ้าลงว่าทำอย่างนั้นจนสุดความสามารถวันนี้ วันพระ แรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ ปีชวด แล้วไม่สำเร็จ ก็ไม่รู้ว่าจะยังไง”
(จาก หนังสือ ประวัติ พระครูสุทธิธรรมรังษี)
(พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น