ย่าโม-ท้าวสุรนารี. กลับมาเกิดเป็นคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม พระอรหันต์แห่งวัดอาวุธวิกสิตาราม
ระลึกชาติได้
ครั้งหนึ่ง คุณแม่เล่าให้พวกลูกๆ ฟังว่า คุณแม่เกิดเป็นท่านผู้หญิงโม ได้ปราบเจ้าอนุเวียงจันทร์ ช่วยกู้เกียรติและเอกราชของชาติไทยไว้ได้ ครั้นต่อมา คุณนายบ๊วย มาแจ้งให้คุณแม่ทราบว่า ที่วัดๆ หนึ่ง ที่อำเภอปักธงชัยยังไม่มีพระประธาน คุณแม่ได้ชักชวนลูกๆ ให้ช่วยกันออกเงินสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่ และเมื่อเสร็จแล้ว ได้แห่ออกจากบ้านช่างหล่อ จังหวัดธนบุรี ไปสู่วัดที่อำเภอปักธงไชย และให้พระนามว่า หลวงพ่อชนะประทานพร อันเป็นอนุสรณ์อย่างล้นเกล้าล้นกระหม่อมแก่พวกลูกๆ ซึ่งจะต้องมีชีวิตต่อสู้กับโลกไปอีกนาน และจุดหมายปลายทาง ก็ขอให้ชีวิตของพวกลูกๆ ชนะต่อศัตรูและหมู่พาล สมดังพระนามที่คุณแม่ได้ให้ไว้ ก็นับว่าเป็นที่หลบภัยและที่ยึดเหนี่ยวที่แน่นอน และไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปเป็นอื่น
นับว่าเป็นพระคุณของคุณแม่ ถึงท่านจะล่วงลับไปแล้ว ก็เพียงแต่สังขารอันไม่มีสาระ ส่วนจิตใจของคุณแม่ พวกลูกๆ คิดว่าเป็นจิตใจที่ถึงแล้วซึ่งพระนิพพานอันเป็นแดนอมตะ อักษรที่ลูกร้อยกรองวันนี้ ถ้าเป็นส่วนที่ดี ขอให้แทนเท่าเครื่องบูชา ที่พวกลูกๆ นำมาบูชาพระคุณของคุณแม่ไม่มีวันจะลืมเลย
http://www.dharma-gateway.com/ubasika/boonruen/ubasika-boonruen-hist-04.htm
"บุพเพนิวาสานุสสติญาณ ท่านได้เล่าไว้รวม ๓ ชาติ"
ชาติแรก เป็นเหตุการณ์เมื่อราว ๑,๐๐๐ ปี มาแล้ว ท่านได้เกิดเป็นธิดาของพระเจ้าเชียงใหม่ ชื่อเจ้าหญิงสร้อยสุวรรณ ขณะมีอายุ ๑๐ ขวบ ได้ใส่กำไลเท้าทองคำ ๒ ข้าง ในขณะที่มีการหล่อพระพุทธรูปสมโภชทำยอดเจดีย์ดอยสุเทพหุ้มทองคำ ท่านได้ขึ้นไปบนลานเจดีย์ดอยสุเทพ พร้อมด้วยพี่เลี้ยงแล้วท่านแอบถอดกำไลเท้าทองคำข้างหนึ่งโยนลงไปในเบ้าที่เขาจะหล่อหลอม เพื่อทำพระและหุ้มยอดเจดีย์โดยไม่บอกใคร เมื่อกลับมาพี่เลี้ยงที่คุมถูกลงโทษ เนื่องจากกำไลเท้าหายท่านก็เฉยเสียเป็นเหตุหนึ่งให้ท่านเกิดมาในภพปัจจุบันเป็นลูกคนจน
ชาติที่สอง ท่านเกิดที่จังหวัดอุดรเป็นลูกสาวคนธรรมดาชื่อ จำปา
ชาติที่สาม ท่านได้เกิดเป็นท่านหญิงโม หรือท้าวสุรนารีแห่งจังหวัดนครราชสีมาผู้เป็นวีรสตรีคนสำคัญในประวัติศาสตร์ไทย เรื่องระลึกชาติเป็นเรื่องพิสูจน์ยาก แต่เมื่อคำนึงความเป็นนักบุญของท่านซึ่งมีสัจจวาจาอย่างยอดเยี่ยม ทำให้เชื่ออย่างปราศจากข้อสงสัย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น