"ติสสะ" ภิกษุผู้มีกาลมรณะบนตักพระศาสดา
ในกาลสมัยหนึ่งพระติสสะผู้ป่วยไข้ด้วยมีแผลและฝีพุพองอยู่ทั่วตัว
ถูกทอดทิ้งจากเพื่อนภิกษุหาผู้ใดจะใส่ใจดูแลรักษาแต่อย่างใดไม่
ขณะนั้นเองพระพุทธเจ้าจอมธรรมบรมศาสดาพร้อมด้วยพระอานนท์พุทธอุปัฏฐาก
เดินเที่ยวไปในบริเวณวัดพระเชตวัน
ผ่านกุฏีที่รกร้างทรงถามพระอานนท์ว่านี้กุฏีใครจึงรกร้างยิ่งนัก ทราบว่าเป็นของพระติสสะ
ผู้ป่วยไข้ภิกษุทั้งหลายรังเกียจอยู่
ขณะนั้นเองพระจอมธรรมเสด็จเข้าไปด้านใน
ทรงพบกับร่างอันปรุพรุนด้วยแผลเน่าทั่วกายของพระติสสะ
ทรงสังเวชพระทัยด้วยว่าหามีผู้ใดจะเหลียวแลรักษาพระติสสะไม่
ทรงสบพระเนตรกับพระติสสะ
พระติสสะซาบซึ้งถึงกับหลั่งน้ำตาแห่งปิติในพระกรุณายิ่งนัก
ทรงให้พระอานนท์ก่อกองไฟ
ส่วนพระองค์เองทรงล้างหม้อแล้วต้มน้ำด้วยพระองค์เอง
พอน้ำเดือดทรงผสมน้ำอุ่น
และประทานอาบทั้งขัดล้างแผลเปือยเน่านั้นให้แก่ติสสะภิกขุด้วยพระองค์เอง
พระทัยอันเมตตาอันหาที่สุดมิได้นี้ทรงก้าวข้ามความรังเกียจ
ในโรคภัยทรงมุ่งอนุเคราะห์พระติสสะพุทธสาวกผู้ป่วยไข้ให้บรรเทา
เมื่อทรงอาบน้ำเปลี่ยนผ้านุ่งให้แล้ว
ทรงให้เอาศรีษะพระติสสะผู้นั้นวางลงบนตักพระองค์
ขณะนั้นก็ทรงแสดงธรรมิกถาโปรดพระติสสะเถระโดยเฉพาะ เนื้อหาพรรณนาถึงความว่า
"ดุกร ติสสะ ธรรมดากายนี้ย่อมผุพัง จักต้องนอนทับถมซึ่งแผ่นดินเมื่อปราศจากซึ่งวิญญานครอง ถูกทอดทิ้งอย่างไร้ค่าเหมือนท่อนไม้"
เมื่อจบธรรมเทศนาพระติสสะ
พลันบรรลุเป็นอรหันต์พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาน
และนิพพานไปในวาระสุดท้ายทันใดนั้นเอง
ทรงโปรดกระทำการเผาสรีระร่างของพระติสสะ
และให้ก่อสถูปบรรจุเถ้าอังคารธาตุไว้
ทรงยกเหตุการณ์นี้เป็นปฐม
เรียกประชุมสงฆ์ทั้งปวงแล้วตรัสว่า
"ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ผู้ใดปรารถนาอุปัฏฐากเราตถาคต พึงอุปัฏฐากรักษาภิกษุป่วยไข้เถิด"
ด้วยเหตุแห่งพระติสสะผู้ป่วยไข้นี้แล
จึงกลายเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ดีงามต่อมาในหมู่สงฆ์
และถือเป็นบุญกิจพิเศษที่ได้อานิสงค์มากประมาณเสมอด้วการอุปัฏฐากพระศาสดา...ดังนี้
#แชร์เป็นธรรมทาน
...........................
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น