ความรู้ทางวิปัสสนาแบ่งได้เป็น ๑๐ ระดับ ดังนี้
๑) สัมมสนะ: การเข้าใจความหมายของอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อย่างเป็นวิชาการ ด้วยการสังเกตและวิเคราะห์
๒) อุทยัพพยะ: เข้าใจการเกิดขึ้นและดับไปของรูปนาม จากประสบการณ์ตรง
๓) ภังคะ: มีความรู้และเข้าใจในธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของรูปและนามว่า เป็นกระแสของพลังงาน โดยมีสติระลึกรู้ถึงภาวะการแตกดับอย่างชัดเจน
๔) ภยะ: มีความรู้ว่า การดำรงอยู่ของรูปและนามเป็นสิ่งที่น่ากลัวยิ่ง
๕) อาทีนวะ: มีความรู้ว่า การดำรงอยู่ของรูปและนามเป็นสิ่งที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย
๖) นิพพิทา: มีความรู้ว่า การดำรงอยู่นี้เป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายอย่างยิ่ง
๗) มุญจิตุกัมยตา : มีความรู้ว่า จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องไปให้พ้นเสียจากสภาวะที่ดำรงอยู่นี้
๘) ปฏิสังขานุปัสสนา: มีความรู้ว่า ถึงเวลาแล้วที่จำจะต้องปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นให้ได้จริง โดยอาศัยอนิจจังเป็นฐาน
๙) สังขารุเปกขา: มีความรู้ว่า ถึงเวลาแล้วที่จะต้องสลัดความยึดติดในสังขารและอัตตาให้หมดไปโดยสิ้นเชิง
๑๐) อนุโลมะ: มีความรู้ที่จะเร่งความพยายามให้ไปถึงจุดหมายโดยเร็ว
จากสาระสำคัญของพระพุทธธรรมเกี่ยวกับการปฏิบัติวิปัสสนา
โดย ท่านอาจารย์อูบาขิ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น