“นะ สิวัง พรหมา มะอะอุ” “นะ” หมายถึง พระคาถาพระยันต์ทั้ง๑๐๘ “สิวัง” หมายถึง พระอินทร์เจ้าผู้เป็นใหญ่กว่าเทวดาทั้งปวง “พรหมา” หมายถึง เทพยดาในชั้นพรหม “มะ อะ อุ” คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมเป็นพระรัตนตรัย พระคาถา“นะสิวังพรหมา มะอะอุ”เมื่อนำมาท่องภาวนาเป็นอารมณ์จึงนำมาซึ่ง โชคลาภ ความสำเร็จ เป็นที่รักของคนและเทพเทวดาทั้งหลาย
คาถามนต์จินดามณีฉบับ หลวงพ่อกวย บทเต็ม(บูชาครู)
ตะมังถังปะกาเสนโตสัทธาอะหะอิมะอะวิตะอุ อะมิมะสะนะโม จินดามณีสะหะโกฏิสัตตังเทวานัง มะนุสสะเทวานัง อะมะนุสสะเทวานัง สะมณีจิตตัง บุตรีจิตตัง อาคัจเฉยหิ ปะริเทวันติ ปิยังมะมะ มณีจินดา ปัญจะทานัง ทาสาโกมัง ทาสีโกมัง ปิลันทัสสะ นะมามิหัง
สัพเพชะนา พะหูชะนา มหาจินดา เอหิพุทธัง ปิยินซียัง เทวะมานุสสานัง ปิโยนาคะ สุปันนานัง ปิยินซียัง นะมามิหัง พุทโธโส ภะคะวา ธัมโมโส ภะคะวา สังโฆโส ภะคะวา อินทะสะเหน่หา พรหมมะสะเหน่หา อิตถีสะเหน่หา ราชาเทวี มณีรักขัง ปิยังมะมะ พุทธะสังมิ นะชาลีติ พระอะระหัง สัพพะลาภัง ประสิทธิเม. บทย่อ”นะ สิ วัง พรหมมา มะ อะ อุ“
ซึ่งได้ตีค่าไว้ ๑,๐๐๐ ตำลึงทองใช้ภาวานาหาลาภ ภาวนาค้าขาย ใช้ภาวนาคู่กับสมเด็จหลวงพ่อทุกแบบ หลวงพ่อได้ใช้คาถานี้ลงในผ้ายันต์พัดโบกผืนใหญ่ของวัดท่านลงว่า “นะสิวัง พรหมมามะอะอุ จิตตัง มานิมามา”
ตำนานพระคาถาจินดามณี ตามตำนานเล่าว่า นางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่านางพันธุรัตผู้เป็นยักษ์แต่แปลงกายเป็นมนุษย์และเป็นผู้เลี้ยงดูพระสังข์ตั้งแต่แบเบาะซึ่งถือเป็นแม่เลี้ยงก็ว่าได้ อยู่มาวันหนึ่งพระสังข์ทราบความจริงคิดหลบหนีเพื่อสืบหานางจันทร์เทวีแม่ที่แท้จริง เมื่อนางยักษ์กลับจากข้างนอกก็ไม่พบพระสังข์ จึงเหาะตามหาพระสังข์อ้อนวอนอย่างไรพระสังข์ก็ไม่กลับถ้ำที่อยู่ นางจึงร้องไห้จนตรอมใจจนตายและก่อนตายนางพันธุรัตได้เขียนมนต์คาถาเรียกเนื้อ เรียกปลา หรือที่เรียกว่ามนต์จินดามณีไว้ที่ก้อนหินเชิงเขาหน่อ นั่นคือจุดเริ่มต้นปฐมเหตุที่ครูบาอาจารย์แต่โบราณท่านสร้างเครื่องรางวัตถุมงคล เพราะมนต์เรียกเนื้อเรียกปลานี้มีคุณทางด้านเรียกโชคลาภ วาสนา
บทความที่กล่าวมาข้างต้น เป็นเรื่องราวที่เป็นตำนานเล่าขานที่เล่าสืบทอดกันมารุ่นสู่รุ่นและมีบันทึกไว้ นำมาเผยแพร่บารมีของครูบาอาจารย์เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ทุกๆท่าน สาธุ สาธุ เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น