24 พฤศจิกายน 2563

พระโพธิสัตว์..ขาดกำลังใจ

....บางช่วงเวลาในชีวิต เราอาจเคยรู้สึกท้อแท้ รู้สึกเหนื่อย หมดกำลังใจ จนก้าวขาไม่ออก แม้ร่างกายจะเบาหวิวก็ตาม ไม่อยากจะทำอะไร เพื่ออะไร อยากล้มเลิกทุกสิ่งทุกอย่าง อยากจะหายไปจากตรงนี้นั่น..คือ ..อาการของ”คนหมดกำลังใจ” คนที่โหยหา แล้วไม่พานพบ

...เวลานั้น เราช่างอ่อนแอ เปลี้ยง่อย เหมือนคนไร้ค่า.ทั้งๆที่.ผ่านมาได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ในสายตาคนอื่นมากมาย เพราะขาดคนข้างกาย ที่พร้อมจะร่วมทั้งสุข และทุกข์ ในวันที่พ่ายแพ้..

.....พระโพธิสัตว์ก็เช่นกัน ไม่ว่า จะมีบารมีมากแค่ใดก็ตาม (ไม่ได้ทรงอารมณ์พระอรหันต์)..จิตใจยังต้องการเพื่อนคู่คิด ย่อมต้องการกำลังใจของคนข้างกาย หรือ “นางแก้วคู่บารมี” แม้จะอยู่คนละภพภูมิก็ตาม..(เช่น โพธิสัตว์เป็นเทวดาบนสวรรค์ ส่วนนางแก้วเป็นมนุษย์).... เพื่อให้โพธิสัตว์ มีกำลังใจในการสร้างบารมีที่ยิ่งใหญ่ ตามที่ปารถนารื้อขนสัตว์

**..เพราะนางแก้วคู่บารมี ในอดีตชาติอันยาวไกล หลายภพหลายชาติ คนสองคน รักกันมาก.. เคยอยู่ร่วมกันมาหลายครั้งหลายครา .เคยช่วยเหลือเกื้อกูล..เคยร่วมสร้างบุญสร้างกุศลกันมา เคยอธิษฐานอยู่ร่วมกันมา....เคยปารถนาจะทำภารกิจเพื่อสรรพสัตว์ด้วยกัน..เคยเป็นกำลังใจให้กัน...เคยสละชีวิตให้กัน ..เป็นยิ่งกว่าบุพเพสันนิวาส ..ในดวงจิตจึงมีความรักฝังแน่น

***..วันใด ถ้า นางแก้ว ..ตัดใจขอลาจาก”นางแก้วคู่บารมี” ของพระโพธิสัตว์องค์นั้น..พระโพธิสัตว์องค์นั้นจะหมดกำลังใจ ในการสร้างบารมี เพื่อ”โพธิญาณ”ต่อไป.. เพราะนางแก้วขาดศรัทธาในตัวเขาแล้ว ..และ ..กำลังจะเดินจากไป..จึงทำให้กำลังใจ ของพระโพธิสัตว์อ่อนแอที่สุด 

. เพราะขาดนางแก้ว..ที่จะช่วยผลักดันสนับสนุน..กำลังใจที่อ่อนแอ..อาจทำให้พระโพธิสัตว์องค์นั้น..ไม่สร้างบารมี ในการโปรดสรรพสัตว์ และ อาจขอลาจาก พุทธภูมิ ได้

**เพราะพระโพธิสัตว์ เสียกำลังใจ".ขาด การประคองกำลังใจจาก นางแก้ว นั่นเอง
  "

ไม่มีความคิดเห็น:

อริยสัจ 4 และมรรคแปด

ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ห่างไกลจากกิเลสตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เองพระองค์นั้น พระผู้มีพระภาค ทรงตรัส...