เอาล่ะตอนนี้ที่พูดกันมาก็เพื่อจะเตือนลูกเตือนหลาน ท่านพูดไปตามเสียงผมพูดว่า ลูกหลานถ้าจะเจริญพระกรรมฐานให้มีผลและมีกำลังจริงๆ เวลายามว่างก็หมั่นปลุกตนปลุกตัวให้มันขึ้นตามลำดับ นั่นก็คือเป็นการหัดฝึกสมาธิที่เป็นการดึงกำลังใจให้เป็นสมาธิได้ง่ายและรวดเร็ว
เพราะการปลุกตัวนี่เป็นจริยาคล้ายทำเล่นๆ แต่ทว่าผลจริงๆ คือกำลังสมาธิจะตั้งมั่น การฝึกทิพพจักขุญาณก็ดี การฝึกทางด้านฤทธิ์ก็ดี เช่น มโนมยิทธิหรืออภิญญา ถ้าฝึกตนได้ดีแล้วจะฝึกด้านนี้ได้ง่ายๆเป็นของง่ายและก็แจ่มใสรวดเร็ว
การปลุกตัวนี่เขาก็จะต้องใช้กำลังปลุกตัวด้วยกำลังของใครคนใดคนหนึ่งที่เราพึงมีความชอบใจ เช่นในสมัยนั้นเขานิยมพระสยามเทวาธิราช แต่ความจริงสมัยนั้นเขาไม่เรียกว่าพระสยามเทวาธิราช อย่างว่าในสมัยพระพันวษานี่ เขานิยมปลุกคือเชิญวิญญาณของพระเจ้าอู่ทองบ้าง เชิญวิญญาณของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์บ้าง เชิญวิญญาณของพ่อขุนผาเมืองบ้าง เชิญวิญญาณของพ่อขุนรามคำแหงบ้าง อย่างนี้เป็นต้น
เมื่อนึกถึงท่านแล้วก็ปลุกตน ท่านถามนะว่า หัวใจที่ปลุก จะให้ท่านผู้นี้ใช้กำลังจิตของท่านมาสู่ในตน แล้วก็บอกใช้คาถาว่าอย่างไร
คาถาที่ใช้นี่เขาเรียกว่า "สุนักขัตตัง"
สุนักขัตตังนี่ถ้าแปลตามภาษาบาลีแปลว่า "ฤกษ์ดี"
เมื่อเชิญคนดีมาก็ใช้คาถาอย่างนี้ แต่ว่าเวลาปลุกอย่าไปแปลนะ นึกไว้ว่า สุนักขัตตังๆๆ
อันดับแรกก็ตั้งใจเชิญ ท่านทั้งหลายเหล่านี้มาสู่ตนให้วิญญาณของท่านมาสวมตน แล้วก็ภาวนา เมื่อภาวนาไปจิตทรงสมาธิดี พอจะรับได้ กำลังวิญญาณของท่านก็จะมาสวมกาย และก็จะบอกความประสงค์ทุกอย่างที่ต้องการ พร้อมกับการแนะนำ
ที่ท่านถามว่ามีอาการคล้ายกับเชิญทรงใช่ไหม ท่านเจ้าคุณบอกว่ามันคล้ายกับทรง แต่ไม่ใช่ทรง คือเชิญมาพูดกันเลย ไม่ใช่มาทรงกัน
ถ้าจะพูดว่าทรงก็คล้ายทรง แต่ว่าอาการผิดกันอยู่หน่อยหนึ่ง เมื่อปลุกตัวโดยเชิญใช้ ศัพท์ สุนักขัตตัง ตั้งใจถึงท่านผู้ใดผู้หนึ่ง ท่านจะมาเฉพาะกิจโดยเฉพาะ ไอ้กิจที่เราคิดไว้ถ้ามีการบกพร่องท่านก็จะแนะนำ เมื่อแนะนำเสร็จก็จะบอกระยะเวลาการเข้าโจมตี การริดรอนกำลังของข้าศึก และก็จะบอกผล จะบอกบุคคลที่มีความเคราะห์ร้ายว่ากำลังของเราเข้าไปคราวนี้จะตายสักกี่คน ที่จะตายก็เพราะว่าคนทั้งหลายเหล่านั้นเป็นคนหมดอายุขัยจริงๆ ไม่มีโอกาสที่จะช่วยได้
บางคราวท่านก็กัน บอกว่ากันไอ้คนที่มันจะตายเพราะเหตุนี้ อย่าให้เข้าไปทำการรบ เอาไว้เป็นกองส่งเสบียงรักษากำลังตอนหลังบ้าง และในที่สุดคนนั้นก็จะต้องตายแต่ว่าตายด้วยเหตุอื่น บางทีถูกมีดบาดนิดหนึ่งเป็นบาดทะยักตาย แต่ว่าไม่เป็นการเสียกำลังใจแก่กำลังทหารทั้งหลาย
ความจริงนี่ผมมีเรื่องจะพูดกับท่านมากนะ เจ้าคุณท่านว่ามา แต่ทว่าท่านถามตอนนี้เลี้ยวเข้ามาก็ต้องพูดให้เป็นประโยชน์
อย่าลืมบอกลูกบอกหลานมัน เพราะลูกหลานในเวลานี้มันอยากจะเล่นฤทธิ์เล่นเดช อยากจะได้ไปไหนมาไหนได้ ถ้าอยากได้อย่างนั้นให้พยายามปลุกตัวไว้ แต่ว่าถึงแม้ว่าจะไปไม่ได้ กำลังสมาธิก็จะทรงตัวมีความเข้มแข็ง มันเป็นประโยชน์แก่คนพวกนี้มาก
(จากธัมมวิโมกข์ ฉบับที่ 297 เดือนธันวาคม 2548 หน้า 39-40)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น