"อย่าภาวนาเอาเวลา หรือเอาความเห็น"
บางท่านบอกว่าเดี๋ยวนี้นั่งได้ ๑ ชั้วโมง บางท่านก็บอกว่าได้ ๒ ชั่วโมง บางท่านก็บอกว่าได้ ๓๐ นาที ๒๐ นาที ลงผลสุดท้ายก็เลยเป็นการภาวนาเอาเวลา
นอกจากภาวนาเอาเวลาแล้ว
ภาวนาเอาความเห็น
ในเมื่อนั่งหลับตาภาวนา
พอลืมตาขึ้นปั๊บ อาจารย์ผู้สอนกรรมฐานก็มักจะถามว่า เห็นอะไรไหม เห็นอะไรไหม ทีนี้ถ้าใครไม่รู้ไม่เห็น ไม่มีคำตอบ ก็แสดงว่าภาวนาไม่ได้ผล
จึงอยากจะขอทำความเข้าใจกับท่านทั้งหลายว่า การภาวนานี่มันเป็นกิริยาของจิต สมาธิเป็นเรื่องของจิตโดยตรง การยืน เดิน นั่ง นอน แม้เราจะยืน เดิน นั่ง นอน ได้เวลาแค่ไหนเพียงใด เป็นแต่เพียงการเปลี่ยนอิริยาบถ
แต่การทำสมาธิ สำคัญอยู่ที่การทำจิต การกำหนดจิต การทำจิตให้รู้ ให้มีสิ่งรู้ ทำสติให้มีสิ่งระลึก จนกระทั่งจิตของเราสงบนิ่งลงเป็นสมาธิ แล้วก็ประกอบด้วยองค์ มีปีติ สุข เอกัคคตา มีสติปัญญารู้จริงเห็นจริง ในสภาวธรรม ส่วนเวล่ำเวลาไม่สำคัญ
โอวาทธรรมคำสอน
หลวงปู่พุธ ฐานิโย
วัดป่าสาลวัน
อ.เมือง จ.นครราชสีมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น