โรคของบรรพชิต

คำตรัสของพระพุทธเจ้า

“ โรคของบรรพชิต”

 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย !!! โรค ได้แก่สิ่งที่เสียดแทงทำลายความผาสุกมี ๒ อย่าง โรคทางกายกับโรคทางใจ สัตว์ทั้งหลายที่ยืนยันอยู่ถึงความไม่มีโรคทางกาย ตลอด ๑ ปีบ้าง ๒ ปีบ้าง ๕ ปีบ้าง ๑๐ ปีบ้าง ๕๐ ปีบ้าง ๑๐๐ ปีบ้าง หรือยิ่งกว่านั้นบ้าง ดังนี้พอจักหาได้ แต่สัตว์ที่จะยืนยันถึงความไม่มีโรคทางใจ แม้ชั่วเวลาเพียงครู่เดียว เว้นพระขีณาสพแล้ว นับว่าหาได้ยากในโลก.

 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย !... โรคของบรรพชิต มี ๔ อย่าง คือ

๑. ภิกษุเป็นผู้มักมาก มีความร้อนใจเพราะความมักมากอยู่เสมอ ไม่รู้จักพอ ด้วยผ้านุ่งห่ม อาหาร ที่อยู่และยา ตามมีตามได้

๒. ภิกษุนั้น เมื่อเป็นเช่นกล่าวแล้ว ย่อมตั้งความปรารถนาลามก เพื่อจะได้ความนับถือ เพื่อจะได้ลาภ สักการะและสรรเสริญ

๓. เมื่อตั้งความปรารถนาลามกเช่นนั้นแล้ว ย่อมวิ่งเต้นขวนขวายพยายาม เพื่อจะได้ความนับถือ เพื่อจะได้ลาภ สักการะและสรรเสริญ

๔ .เธอย่อมเข้าสู่สกุลเพื่อให้เขานับถือ ย่อมนั่งในสกุลเพื่อให้เขานับถือ ย่อมกล่าวธรรมในสกุลเพื่อให้เขานับถือ ย่อมกลั้นอุจจาระ ปัสสาวะ คลุกคลีอยู่ในสกุลเพื่อให้เขานับถือ

 นี่แล ภิกษุทั้งหลาย!!! โรคบรรพชิต ๔ อย่าง เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายพึงสำเหนียกว่า จักไม่เป็นเช่นนั้น

เหตุแห่งคำตรัส : ภิกษุทั้งหลาย

 เหตุแห่งคำตรัสข้างต้น เกิดจากพระองคุลิมาลถูกก้อนหินและท่อนไม้ตกใส่จนศรีษะแตกร้าวลึกเลือดโทรมกาย เดินอย่างสงบเข้ามากราบพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นที่น่าเวทนา พระพุทธองค์ทรงตรัสปลอบประโลมใจและชี้ให้เห็นว่า กรรมได้ตามสนองแล้ว จะสิ้นเวรสิ้นกรรมในชาตินี้

 จากนั้นพระพุทธเจ้าก็ให้เรียกประชุมหมู่ภิกษุ ณ ลานที่พระมูลคันธกุฎี วัดเชตะวันวิหาร กรุงสาวัตถี ทรงตรัสถึงโรคอันเกิดกับคน และโรคอันเกิดกับภิกษุทั้งหลาย ดังคำกล่าวข้างต้น

#โรคของบรรพชิต

#โรคทางกายทางใจ

#ลาภสักการะ

#สรรเสริญ

แอดมิน/...