คือทางไปของจิต
๑. นิรยะ (จิตนรก เร่าร้อน มีทุกข์สาหัสมาก)
๒. ติรัจฉานโยนิ (ภูมิจิตเดรัจฉาน ความโง่เขลา ไม่เจริญขึ้น)
๓. ปิตติวิสัย (ภูมิแห่งเปรต-จิตละโมบใคร่อยาก)
๔. มนุสสะ (ภูมิจิตมนุษย์ คือความมีใจสูง ใจประเสริฐ)
๕. เทวะ (ภูมิจิตสูงส่งอย่างเทวดา, อุบัติเทพ)
พึงเจริญสติปัฏฐาน ๔ เพื่อละคติ ๕
(พระไตรปิฎก เล่ม ๒๓ “คติสูตร” ข้อ ๒๗๒ , เล่ม ๑๑ ข้อ ๒๘๑)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น