" เรื่องรักพระนิพพานแต่ทำสมาธิไม่ดีเลย มีสิทธิ์ไปพระนิพพานไหม..? "
ผู้ถาม ::" กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง ลูกรักพระนิพพานมาก ก่อนนอนชอบภาวนา “นิพพานัง ปรมัง สุขัง” แต่ทำสมาธิไม่ดีเลย อย่างนี้ลูกจะไปนิพพานได้ไหมคะ...? "
หลวงพ่อ :: " คำว่า “สมาธิ” นี่มันจำเป็น แต่คนถามไม่รู้จักสมาธิ ไอ้ตัวนึกถึงนิพพานมันเป็นสมาธิอยู่แล้ว“สมาธิ” เขาแปลว่า “ตามนึกถึง” ถ้านึกถึงนิพพานเขาเรียก อุปสมานุสสติกรรมฐาน
...ทีนี้ถ้าการนึกถึงนิพพานอย่างเดียว เรารักนิพพานภาวนาว่า
“นิพพานัง ปรมัง สุขัง” บ้าง “นิพพานะ สุขัง” บ้าง “นิพพานัง” บ้าง แต่ว่าก็ต้องดูอารมณ์ใจฝึกไว้อีกส่วนหนึ่ง..คนที่จะไปนิพพานได้ต้องไม่ห่วงร่างกาย อันนี้ต้องฝึกไว้ด้วยนะ ต้องฝึกไว้ว่า ขึ้นชื่อว่าร่างกายมันเป็นทุกข์ สภาพของความทุกข์ที่เรามีความทุกข์เกิดขึ้นทุกอย่าง...
๑. ความหิว ถ้าเราไม่มีร่างกายมันก็ไม่หิว มันหิวเพราะมีร่างกาย
๒. หนาวเกินไป ร้อนเกินไป ก็เพราะร่างกาย
๓. ป่วยไข้ไม่สบาย เพราะร่างกาย
๔. ต้องมีงานหนัก ก็เพราะร่างกาย
๕. การพลัดพรากจากของรักของชอบใจ ก็เพราะมีร่างกาย
๖. ความตายมาถึง เพราะร่างกาย
...ก็ใช้ปัญญาทบทวนไปว่า คนระดับชั้นไหนบ้าง ที่มีร่างกาย ไม่ทุกข์ ถ้าเราจะเกิดอีกกี่ชาติ ถ้าเรามีร่างกายอย่างนี้ มันก็ทุกข์อย่างนี้ แล้วขึ้นชื่อว่าร่างกายมีขันธ์ ๕ แบบนี้ เราจะไม่มีกับมันอีกเราต้องการจุดเดียวคือนิพพาน ทำใจแน่นอนแล้วภาวนาว่า
“นิพพานัง ปรมัง สุขัง” ก็ได้ “นิพพานัง” ก็ได้ ต้องคิดอย่างนี้ก่อนแล้วภาวนาคิดแล้วก็ภาวนาต่อไปอย่างนี้ใช้ได้
...ถ้าเป็นอย่างนี้เวลาใกล้จะตายจริง ๆ อารมณ์จิตที่เราพิจารณามันจะรวามตัว มันจะมีความรู้สึกเบื่อหน่ายในร่างกาย และวางเฉยในร่างกาย จะมีความรู้สึกว่า การตายมีความสุขกว่านี้ ก็ไปนิพพาน "
ผู้ถาม :: " แล้วภาวนาอย่างนี้ละค่ะ มีอยู่คืนหนึ่งพิจารณาความไม่เที่ยง เลยฝันว่ามีคนจะมาเอาลูกไป ลูกหนีแทบแย่ ตื่นแล้วยังมีความรู้สึกว่า เหมือนมีตนจะมาเอาเราไปจริง ๆ ทำไม ภาวนาแล้วเกิดเป็นอย่างนี้เจ้าคะ...? "
หลวงพ่อ :: " นี่แสดงว่ายังไปนิพพานไม่ได้แหง ๆ เพียงแค่เขาลอง เขาทดสอบหน่อยเดียว คนจะไปนิพพานคนเขาต้องทดสอบ เทวดาเขาต้องทดสอบว่า เรามีความมั่นคงพอไหมจะเอาไปหมายจะให้ตาย ความจริงบุคคลที่จะเข้าถึงนิพพาน เขามีความรู้สึกว่า ถ้าร่างกายตายเมื่อไร เขามีความสุข เขาไม่ได้ห่วงร่างกายนะ มันต่างกันเยอะ ..."
.
.
จาก...หนังสือหลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๑๐ หน้า ๙๗ - ๙๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น