ทุกคนมีวิบากกรรมเป็นของตัวเอง

#ถ้าเราไม่เคยทำทานให้อะไรใครเขาไว้เลย ก็อย่าหวังว่าจะมีใครให้อะไรเรา อย่าหวังว่าเราจะมีลาภ มีเงิน มีทองให้มีความสุข ไม่เช่นนั้นไม่มีเกิดขึ้นกับเรา 

#ถ้าไม่เคยฆ่าใครก็ไม่มีใครฆ่าเรา ถ้าเราเคยฆ่าใครตายไว้สักคน ก็คนนั้นก็เคยฆ่าเรามาเช่นเดียวกัน แต่ถ้า ณ.วันนั้นเราอโหสิกรรมให้เกิดขึ้น แล้วไม่ฆ่ากันก็ขึ้นชื่อว่ากรรมมันก็จบไป

สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ความยึดเหนี่ยวเกี่ยวเกาะทั้งหลาย มันทำให้เราเกิดความทุกข์ ถ้าเราเลิกยึดเหนี่ยวเกี่ยวเกาะลงเมื่อไหร่ 

• จิตใจของเราก็มีความสุข 

• มีความโล่งโปร่งสบาย 

• สมองเราก็มีเรื่องให้คิดแต่สิ่งที่ดี ๆ เข้ามาในชีวิตเรา

ฉะนั้น... ถ้าเกิดว่าสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ ถ้าเราไม่เริ่มคิดตั้งแต่วันนี้ เราปล่อยให้ชีวิตเราผ่านไปเรื่อย ๆ จิตของเรามีสภาพจำ ถ้ามันไปจำเรื่องไม่ดี มันก็จำของมันอยู่ในจิตอย่างนี้ เพราะเราไม่เคยเคลียร์ เราไม่เคยล้างมันออกไปจากสมองของเราเลย 

ฉะนั้น... จิตของเราเป็นตัวรู้ ตัวตื่น ตัวเบิกบานอยู่แล้ว เวลาที่เรานั่งแล้วเกิดสบายใจ โดยที่เราไม่ต้องไปยึดเหนี่ยวเกี่ยวเกาะ ว่าจะมีใครเป็นเราเป็นของเรา ทรัพย์สินเงินทอง ชื่อเสียง ลูกหลาน ครอบครัว สามีภรรยา ให้เราคิดเสมอว่าเราอยู่คนเดียวตลอดเวลา ปัจจุบันมีใครก็ทำหน้าที่ไปตามนั้น 

แต่ว่าเวลาที่เรามีความสงบ ความวิเวก หรือสัปปายะอยู่ ก็ให้นั่งพิจารณาว่าเราอยู่คนเดียวตลอดเวลา จงใช้ชีวิตอยู่คนเดียวให้ได้ ในท่ามกลางที่มีคนอื่น แล้วโยมจะไม่ทุกข์เวลาที่ไม่มีใครเลยอยู่กับเรา 

ฉะนั้น... ชีวิต

เราเกิดมาคนเดียว 

เราแก่มาคนเดียว 

เราเจ็บมาคนเดียว 

เราตายจากโลกนี้คนเดียวแน่ ๆ 

เราไม่สามารถ เดิน ยืน นั่ง นอน ไปพร้อมกันได้ หรือทำกิริยาทุกอย่างพร้อมกันได้ แม้กระทั่ง

แก่ไปพร้อม ๆ กัน

เจ็บไปพร้อม ๆ กัน 

ตายไปพร้อม ๆ กัน 

ไม่สามารถเป็นไปได้อย่างนั้น 

ทุกคนมีวิบากกรรมเป็นของตัวเอง 

• เป็นเครื่องควบคุม

• เป็นเครื่องบังคับ 

ให้เรานั้นเดินไปตามวิบากกรรมนั่นเอง

#เผยแพร่โดยอมตะธรรม หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ 

พระอาจารย์เอกลักษณ์ ปญญาคโม วัดพุทธพรหมยาน เกาะลัด จังหวัดฉะเชิงเทรา

(พระธรรมเทศนาสอนศิษย์ ณ.บ้าน ๑๑๙ กรรมฐาน ๑๔/๑๑/๖๒)