หลวงปู่ฝั้น อาจาโร วัดป่าอุดมสมพร อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร พระอริยเจ้าผู้มีพลังจิตเหนือฟ้าดิน ท่านเป็นคนเรียบร้อย อ่อนโยน สุขุมเยือกเย็น กว้างขวาง ปรารภความเพียรแรงกล้าเด็ดเดี่ยว ไปตามภูผาป่าเขาเพียงลำพัง แสวงหาความสงบวิเวก มักน้อยสันโดษ เป็นนักต่อสู้เพื่อเอาชนะกิเลส มีสหธรรมิกคือ พระอาจารย์สิงห์ ขันตยาคโม, พระอาจารย์มหาปิ่น ปัญญาพโล, พระอาจารย์กู่ ธัมมทินโน, พระอาจารย์อ่อน ญาณสิริ, พระอาจารย์กว่า สุมโน
ท่านพระอาจารย์ฝั้นมีความเคารพเลื่อมใสตั้งอยู่ในโอวาทของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต อย่างถึงใจ ท่านทำความเพียรทั้งกลางวันกลางคืน ไม่มีเวลาหลับนอนจนจิตใจของท่านมีกำลังกล้าเป็น "ธรรมดวงเดียว" ไม่เกาะเกี่ยวกับอะไร ๆ ทั้งสิ้น ท่านมีพลังจิตสูง หาผู้เสมอเหมือนได้ยาก ท่านสามารถเรียกฟ้าฝนได้เป็นที่อัศจรรย์ ในปี พ.ศ. 2489 ชาวสกลนคร เกิดทุพภิกขภัยอย่างหนัก ฝนฟ้าไม่ตก จึงเข้าไปขอฝนกับท่าน ท่านนั่งสมาธิบนลานกลางแจ้งครึ่งชั่วโมง ท้องฟ้าที่มีแดดจ้า พลันมีเสียงฟ้าร้องคำราม เกิดมีก้อนเมฆบดบังแสงอาทิตย์ มีฝนเทลงมาอย่างหนักถึง 3 ชั่วโมง ปีนั้นฝนตกตามฤดูกาล ชาวบ้านได้ทำนาตามปกติทั่วถึง
ตอนที่ท่านพระอาจารย์ฝั้นสร้างวัด ต้องมีการระเบิดหิน ท่านไม่ต้องการให้หินช่วงไหนแตกร้าว ท่านจะเอาปากกาไปเขียนยันต์ไว้ตรงจุดนั้น ระเบิดจะแรงขนาดไหน หินนั้นก็ไม่แตกร้าวเลย เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก แม้แต่ท่านนั่งสมาธิใต้ต้นกระบก ลูกกระบกตกลงพื้นเสียงดังน่ารำคาญ ท่านกำหนดจิตไม่ให้ลูกกระบกตก ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาลูกกระบกต้นนั้นก็ไม่หลุดลงพื้นอีกเลย นี่คือความอัศจรรย์พลังจิตของหลวงปู่ฝั้น อาจาโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น