ตอนสุดท้าย
ไม่แต่เท่านั้นนะ อาตมาจะเล่าต่อให้ฟัง วิชาคชศาสตร์นี้อาตมายังนำเอามาใช้ประโยชน์ได้อีกเรื่อง เมื่อแม่ชีอายุ ๖๐ ปี เคยเกิดเป็นช้างมาก่อน ระลึกชาติได้ พอมาที่วัดอาตมาก็สอบสวนได้ความอย่างนี้ว่า
พรานทองดีมีช้างตัวเมียอยู่ตัวหนึ่ง เป็นลูกช้างเก็บจากป่ามาตั้งแต่เล็กๆ พรานทองดีเลี้ยงไว้ เจ้าช้างนี้ประหลาดชอบตามพรานทองดีไปวัด ไปฟังเทศน์ ไปหมอบฟังพระเทศน์จนโตก็ยังทำอย่างนั้นเป็นประจำ พรานทองดีแกรักของแกมาก เลี้ยงดูไม่ให้อดอยาก แต่พรานทองดีแกบุญน้อย เมื่อพรานทองดีเสียชีวิต ช้างก็ต้องตกเป็นของลูกหลาน ลูกหลานเห็นอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ ต้องหาหญ้าหาของกินให้ช้างกิน จึงขายต่อไป
แม่ช้างน้ำตาไหล ร้องไห้ไม่อยากจากบ้านพรานทองดี ซึ่งเหมือนพ่อของมันไป แต่ควาญช้างที่ซื้อไปก็เอาตะขอสับลากไปจนได้ มันเดินไปร้องไห้ไป ตรอมใจไป ไม่ยอมกินอาหาร พอไปถึงเมืองศรีเทพ (เพชรบูรณ์เก่า) ก็ล้มลงขาดใจตายอยู่ตรงนั้นเอง เพราะมันเสียใจ พอช้างตายแล้วจึงได้กลับมาเกิดเป็นผู้หญิงอยู่ข้างบ้านพรานทองดีที่ภูพาน อายุได้ ๑๒ ปีก็ร่ำลาพ่อแม่ บวชชีแล้วระลึกชาติได้ อายุ ๖๐ ปีมาที่วัด อาตมาสอบสวนอย่างไร ก็เอานิสัยที่หลวงพ่อเดิมท่านสอบว่าช้างตัวผู้มีนิสัยอย่างไร ช้างตัวเมียมีนิสัยอย่างไร แล้ววันหนึ่งๆ ทำอะไรบ้าง
คนที่นั่งฟังอาตมาถามให้แม่ชีตอบเป็นข้อๆ ก็งงไม่รู้ว่าอาตมาเอาอะไรมาถาม จนที่สุดอาตมาก็ยอมรับว่า จริงเพราะถ้าคนไม่เคยเป็นช้างและไม่เคยรู้เรื่องคชศาสตร์ที่อาตมาได้รับการถ่ายทอดจากหลวงพ่อเดิมมาแล้ว จะไม่รู้เลยว่าอะไร แต่แม่ชีตอบได้ฉะฉานว่าอะไรเป็นอะไรและขาวสะอาด เป็นอันว่าระลึกชาติได้จริง นี่เห็นไหมล่ะว่า หลวงพ่อเดิมท่านเหมือนมีตาทิพย์ มองเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าได้
อาตมาขอแทรกคำกลอนไว้ตรงนี้ เป็นคาถาแก้จน คาถาทำให้มีกินมีใช้ คาถามีอยู่ว่า
“ไม่ยอมเรียนหรือจะรู้ ไม่ยอมดูหรือจะเห็น ไม่ยอมทำหรือจะเป็น ก็ลำเค็ญย่ำแย่จนแก่ตาย”
ดังนั้น ต้องเรียน ต้องรู้ ต้องทำให้เป็นตัวอย่าง อย่าดูถูกวิชาการเรียน เขาให้อะไรก็เรียนไว้ไม่เสียหาย ช่วยตัวได้เวลาจำเป็น นี่เป็นตัวอย่าง
เมตตาที่หลวงพ่อเดิมท่านสอนให้นี้ ท่านให้อาตมาไว้ผจญภัยจริงๆ เพราะแม้แต่ไปต่างแดนก็ได้ใช้เมตตานี้เหมือนกัน ที่ศรีลังกาโน่นมันร้ายกาจกว่าช้าง เพราะเขาเป็นคนที่มีใจอำมหิตโหดร้าย เมตตาที่หลวงพ่อเดิมสอนนี้ทำให้อาตมากำราบได้แม้แต่คนใจทมิฬ
อาตมาออกจากวัดหนองโพแล้ว ก็ปวารณาตัวเองเลยว่า ข้าแต่หลวงพ่อเดิม ท่านพระครูนิวาสธรรมขันธ์ แห่งวัดหนองโพ ศิษย์ขอบวชจนตาย ไม่ยอมสิกหาลาเพศ เพราะหลวงพ่อเดิมคือดวงประทีป คือตัวอย่างที่ทำให้ผมได้รู้ว่าพระคือใคร พระมีหน้าที่อะไร พระทำอะไรได้บ้าง และพระที่ดีนั้นควรทำอย่างไร
อาตมาบอกกับโยมตรงๆ เลยว่า อาตมานับถือหลวงพ่อเดิมมาก เพราะท่านให้ชีวิตอันเป็นอมตะในสมณเพศแก่อาตมา ถ้าท่านไม่ประทังไว้ อาตมาก็คงจะสึก ไม่ได้มานั่งคุยกับโยมในผ้าเหลืองอย่างนี้หรอก อาตมาสวดมนต์ไหว้พระแล้วก็กราบหลวงพ่อเดิมทุกวัน ระลึกถึงพระคุณของท่านที่ได้สร้างอาตมาให้เป็นสงฆ์ที่ดี อัฐิของท่านอาตมาก็แบ่งเอามาไหว้ มากราบระลึกถึงพระคุณ ท่านเป็นพระที่ลึกซึ้งและเยี่ยมยอดจริงๆ จะหาพระอาจารย์อย่างท่านได้ยาก
วันพระราชทานเพลิงศพนั้น จะเล่าให้ฟัง ผู้คนล้อมรอบเมรุที่เผาท่าน เบียดเสียดยัดเยียดกัน ตำรวจก็เข้าไปกันไฟที่ยังไม่ทันดับสนิท ผู้คนต่างเฮโลเข้ามาจะเก็บอัฐิเพราะความนับถือ อาตมาเป็นพระก็ได้เปรียบเพราะอยู่ใกล้ จึงคว้าเอาไว้ก่อน เอาห่อผ้าเหลืองใส่ยามติดตัว เพราะเป็นของมีค่าที่สุดในชีวิตของอาตมาในตอนนั้น
อาตมาบูชาหลวงพ่อเดิมยิ่งชีวิต เพราะท่านเป็นผู้ให้สติ ให้เราพ้นจากความหลง ความกระวนกระวายใคร่จะสึกออกไปใช้ชีวิตแบบฆราวาส ท่านใช้อุบายต่างๆ ทำให้เราติด เราเกิดความสนใจ และสอนวิชาให้ จนในที่สุดเลิกความคิดที่จะสึกออกไป
นอกจากหลวงพ่อเดิมแล้ว อาตมาก็เดินทางไปแสวงหาพระอาจารย์อีกหลายรูป อาทิเช่น ท่านเจ้าคุณพระอริยคุณาธาร (เส็ง) ปุสฺโส องค์นี้เก่งกล้าสามารถแยกจิตและวิญญาณออกจากกันไปปรากฏกายสอนในที่ต่างๆ กันในเวลาเดียวกันได้อย่างอัศจรรย์ ท่านได้สอนเรื่องทิพย์อำนาจให้กับอาตมาหลายอย่างด้วยกัน ท่านมรณภาพไปแล้ว อาตมาก็ยังระลึกถึงอยู่
อีกองค์หนึ่งคือ หลวงพ่อลี ท่านพระอาจารย์ลี ธัมมธโร วัดอโศการาม อาตมาเคยไปอยู่ในป่ากับท่านสามเดือนเต็มๆ ได้วิชาสะเดาะต่างๆ พอพลังจิตแน่วเป่ากุญแจหลุด เอาเชือกมาพันตัวเป่าก็หลุด นี่เคยทดลองมาแล้ว เห็นแล้วก็เลิกเสียเพราะไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาทำ เพราะสัจธรรมนั้นดีกว่า ท่านพ่อลีองค์นี้ก็เก่ง ไม่ลืมพระคุณเลยทีเดียว
อาตมาเรียนหมด ก็ถือแบบหลวงพ่อเดิม ผู้ใหญ่ให้อะไรก็รับไว้หมด แต่ไม่ค่อยได้ใช้เพราะเรามาพัฒนาคนแล้ว อาตมายกหลวงพ่อเดิมให้เป็นอันดับหนึ่ง เพราะท่านทำให้อาตมาไม่สึก ทำให้บวชต่อได้ตลอดชีวิต ถ้าไม่ได้ท่าน อาตมาก็คงเป็นฆราวาส ไม่ได้มาสร้างความเจริญให้กับพระศาสนาเป็นแน่แท้ทีเดียว...
หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพ “เทพเจ้าแห่งเมืองสี่แคว”
คาถาบูชาหลวงพ่อเดิม
นะโม ๓ จบ
อิติอะระหัง สุขะโต พุทธสโร
หลวงพ่อเดิม นามะเต อาจาริโยเม
อายัสมา อาจาริโยเม ภันเตโหหิ.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น