ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ เป็นคําสอนของพระพุทธองค์ ที่ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัย ความทุกข์ของคนเรานั้นมีมากมายหลายเรื่อง หลายอย่าง การเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังที่เพียรพยายามรักษาอย่างไร ก็ไม่ยอมหายสักที นี่ก็เป็นความทุกข์ที่ทรมานจิตใจมากเรื่องหนึ่งของ มนุษย์เราบทความที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องของคุณรัตนาภรณ์ อินทรกําแหง ซึ่งเขียนโดยเบญจะ ชินปัญชนะ จากหนังสือขวัญเรือน ได้เล่าไว้ดังนี้ คุณรัตนาภรณ์อินทรกําแหงเป็นศิลปินดาราที่เด่นดังในอดีตและ ยังมีผลงานอยู่ถึงทุกวันนี้ชีวิตจริงของศิลปินท่านนี้ได้ผ่านอุปสรรคมาแล้ว
อย่างมากมาย ตื่นเต้นเร้าใจยิ่งกว่าภาพยนตร์ที่เธอแสดง และเมื่อถึงบท เศร้าแล้วเศร้าสลดจนต้องฆ่าตัวตายเมื่อหลายปีก่อนคุณรัตนาภรณ์ได้เกิดล้มป่วยเป็นอัมพาตลุกเดินไม่ได้ได้ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลมีชื่อแห่งหนึ่ง
หมดเงินไปร่วม๒แสนบาทแต่ไม่หายและไม่ดีขึ้นเลยพอรู้ข่าวว่าที่ไหนมีหมอเก่งจะรีบให้คนพาไปรักษาแล้วก็เหมือนเดิมรักษาไปจนทรัพย์สินเงินทองเกือบหมดโรคร้ายที่ทรมานเพราะลุกเดินไม่ได้ก็ยังทรมานใจอยู่ เป็นเช่นนี้
อยู่นานถึง๗เดือนจนคิดอยากฆ่าตัวตายคนเราเมื่อหมดหนทาง ไม่มีทางออกก็มักคิดสั้นคนที่ต้องอยู่ในสภาพที่ช่วยตัวเองไม่ได้เป็นระยะเวลานานๆต้องอยู่แต่ในห้องที่แคบๆจะทําอะไรก็ต้องอาศัยผู้อื่นมันน่าเบื่อหน่ายคับแค้นใจยิ่งนักตายซะจะดีกว่าชาติที่แล้วคงทํากรรมไว้มากขอยอมชดใช้กรรมแต่เพียงเท่านี้นั่นเป็นคําพูดของคุณ
รัตนาภรณ์ ที่น้อยอกน้อยใจในชะตากรรมของตนเองก่อนที่จะตัดสินใจไปตายเมื่อตัดสินใจแล้วจึงเดินทางท่องเที่ยว
แบบสั่งลาอยากไปที่ไหนก็ไปชอบใจที่ไหนก็อยู่นานหน่อยเมื่อไปถึงภูเก็ตเกิดความเบื่อจึงหลบไปชายหาดที่ไม่มีคน สั่งบุตรบุญธรรม(คุณรัตนาภรณ์หรือคุณแดง ไม่มีบุตร) ให้ไปซื้อข้าวปลาอาหารทานกันที่ชายหาด เมื่อไม่มีใครอยู่แล้ว คุณแดงจึงได้ตั้งจิตอธิษฐานต่อคุณพระศรีรัตนตรัย โดยเฉพาะหลวงปู่ทวดที่เคารพนับถือมาก เพราะเคยได้ประจักษ์ในอิทธิฤทธิ์อภินิหารจากการรอดตายมาแล้ว(ถึงกับได้ชักชวนคุณสมบัติเมทะนีดารายอดนิยมในอดีตช่วยกันสร้างพระเครื่องหลวงปู่ทวดถวายให้วัดช้างให้
ไปรุ่นหนึ่ง)ช่วงนั้นคุณแดงได้ตั้งจิตอธิษฐานต่อองค์หลวงปู่ทวดไว้ว่า
“ขณะนี้ลูกได้ถูกโรคร้ายเบียดเบียนทนทุกข์ทรมานเป็นเวลานานแล้ว วันนี้ได้ตัดสินใจขอลาตาย บุญใดที่ลูกได้ทํามาแล้ว ในอดีตชาติก็ดีและในชาตินี้ก็ดีลูกขออุทิศบุญนั้นให้กับเจ้ากรรมนายเวรที่ได้ล่วงเกินกันมาจะด้วยเจตนาก็ดีไม่เจตนาก็ดีขอให้หลวงปู่ทวดช่วยเป็นสื่อไปบอก
ให้เจ้ากรรมนายเวรต่างๆมารับไปและอโหสิกรรมให้ลูกด้วยและถ้าเมื่อลูกได้หมดกรรมจริงแล้วขอให้หลวงปู่ทวดได้เมตตาสงเคราะห์ให้หายจากโรคภัยในวันนี้ด้วยถ้ายังไม่หายลูกขอลาตายในบัดนี้”
เมื่อจบคําอธิษฐานแล้วคุณแดงก็ลงมือคลานกลิ้งตัวลงทะเลไปเมื่อเจอคลื่นซัดมาก็กลิ้งกลับไปแต่ก็ยังกระเสือกกระสนคลานต่อไปแล้วก็ถูกคลื่นซัดเข้าฝั่งอีกต่อสู้กับคลื่นเพื่อที่จะไปให้ลึกพอที่จะจมน้ําแล้วหายใจไม่ออกเป็นเช่นนี้อยู่ครึ่งชั่วโมงจนบุตรบุญธรรมกับคนใช้มาพบเห็นช่วย
พยุงตัวขึ้นฝั่งขณะนั้นเหนื่อยจนไม่ได้สติมาตกใจรู้ตัวเพราะเสียงตะโกนลั่นว่า“แม่หายแล้ว!แม่หายแล้ว!”
ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นแล้วเพราะคุณแดงยืนได้แล้วเดินได้ด้วยหายจากโรคร้ายแล้ว เพราะคุณพระรัตนตรัยและหลวงปู่ทวดที่ประทานให้เนรมิตให้โดยใช้เวลาสั้นๆหลังจากที่ต้องทนทรมานอยู่นานถึง๗เดือนนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ข้าพเจ้าขอฝากท่านผู้อ่านไว้เป็นเครื่องเจริญศรัทธา
#ญาติธรรมที่อ่านมาถึงตรงนี้อย่าลืมรับอานิสงส์เผยแพร่ธรรมทานร่วมกันนะคับอานิสงส์มากที่สุด
#โดยการกดแชร์ใครมีกลุ่มธรรมะแชร์ไปยังกลุ่มต่างๆ
ขออนุโมทนาสาธุบุญกับผู้ถ่ายภาพและผู้ร่วมเผยแพร่
อนุโมทนาสาธุกับผู้จัดทำหนังสือ ตามรอยธรรมย้ำรอยครู
อนุโมทนาสาธุบุญกับกลุ่มเพื่อนธรรมเพื่อนทำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น