ธรรม ๑๐ ประการนี้ อันบรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ

อภิณหปัจจเวกขณธรรมสูตร

             [๔๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการนี้ อันบรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ๑๐ ประการเป็นไฉน 

คือ บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า

เราเป็นผู้มีเพศต่างจากคฤหัสถ์ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า การเลี้ยงชีพ

ของเราเนื่องด้วยผู้อื่น ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า อากัปกิริยาอย่างอื่น

อันเราควรทำมีอยู่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราย่อมติเตียนตนเองได้โดยศีลหรือไม่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลายผู้เป็นวิญญูชนพิจารณาแล้ว ติเตียนเราได้โดยศีลหรือไม่ ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทของกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด 

มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราจักทำกรรมใดดีหรือชั่วก็ตาม เราจักต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ๑ 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า วันคืนล่วงไปๆ บัดนี้เราทำอะไรอยู่ ๑

 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ว่า เราย่อมยินดีในเรือนว่างเปล่าหรือไม่ ๑

 

บรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆว่า ญาณทัสนะวิเศษอันสามารถกำจัดกิเลส เป็นอริยะ คือ อุตริมนุสธรรม

อันเราได้บรรลุแล้วมีอยู่หรือหนอ ที่เป็นเหตุให้เราผู้อันเพื่อนพรหมจรรย์ถามแล้วจักไม่เป็นผู้เก้อเขินในกาลภายหลัง ๑

 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๑๐ ประการ

นี้แล อันบรรพชิตพึงพิจารณาเนืองๆ ฯ

จบสูตรที่ ๘

             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔ บรรทัดที่ ๒๑๑๐-๒๑๒๘ หน้าที่ ๙๑.

http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=24&A=2110&Z=2128&pagebreak=0