(โอวาทธรรม หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)
(จากหนังสือ พ่อสอนลูก หน้า ๒-๓)
คนเจริญกรรมฐานนี้ มิใช่ไปสวรรค์เสมอไป ถ้าหลงตัวเมื่อไร ลงนรกเมื่อนั้น คนที่จะมีดี หรือไม่มีดีนี่ เราสังเกตุกันง่าย คนที่มีความดี มีสมาธิเข้าถึงใจแล้ว เขาไม่พูดส่งเดช มีกิริยาเรียบร้อย ถ้าจะพูด ก็มีเหตุมีผล ไม่สักแต่ว่าพูด นี่เป็นเครื่องสังเกตุภายนอก
ถ้ายิ่งทรงสมาธิเป็นฌาน ทรงฌานด้วยแล้ว พวกนี้ขี้เกียจพูดมากที่สุด เห็นหน้าคนแล้วก็เบื่อในการพูด ไม่อยากจะพูด เพราะถ้าไปพูดเข้านะ มันเสียเวลาทรงสมาธิเขา ดีไม่ดีไปชวนเขาพูดเหลวไหลเข้า ก็เป็นการทำฌานเขาเสื่อม พวกนี้รังเกียจในการพูด เมื่อไม่มีความจำเป็น เขาจะไม่พูด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น