**สมเด็จองค์ปฐม** ทรงพระเมตตา ตรัสสอน เรื่องนี้ไว้ดังนี้
๑. **เรื่องสัญญา ความจำของชาวโลก มักจักไม่เที่ยง** **ฟังอะไรไม่ถ่องแท้ เข้าใจไม่ตลอด ก็มักจักจำความอะไรที่ผิดๆ แล้วนำไปพูดต่อในทางที่ผิด จึงทำให้คนที่ฟังต่อๆ ไปเข้าใจผิดอย่างมากมาย แต่นั่นก็ไม่ร้ายแรงเท่ากับการฟังธรรมคำสั่งสอนแล้วตีความหมายผิดๆเอาสัญญาความจำที่ไม่เที่ยงมาตู่คำสอน และเอาปัญญาที่มีอยู่ในตน ตีความหมายเอาตามความคิดเห็น อันเป็นอุปาทานส่วนตัวมาบังหน้า แล้วนำธรรมนั้นออกไปเผยแพร่กระจายออกสู่สาธารณะชน คนฟังก็จำธรรมนั้นโดยการฟังที่คล้อยตาม จุดนี้ซิอันตราย**
๒. **คนมักจักพูดโอ้อวดธรรมที่ไม่มีในตน** โดยมีความรู้สึกว่าตนเองเป็นผู้เลิศประเสริฐในการเข้าใจพุทธพจน์บทพระบาลีอ้างพระธรรมคำสั่งสอนว่าเป็นคำตรัสของพระตถาคตเจ้าขึ้นนำหน้า **แต่ในภายหลังที่อรรถาธิบาย ก็มักจักสอดแทรกความคิดเห็นส่วนตนตีความหมายของธรรมนั้น ตามอุปาทานแห่งตน กล่าวเป็นเชิงโอ้อวดตนว่าเข้าถึงในธรรมนั้นๆ**
๓. ที่ตถาคตกล่าวมานี้ ก็เพื่อให้พวกเจ้าสำรวมจิตหรืออารมณ์ที่ทะนงตนว่าเป็นผู้เข้าถึงธรรมเอาไว้ดีๆ **อย่าหลงตัวหลงตนคิดว่าดีแล้วเป็นอันขาด** จักทำให้จิตพลาดจากความดีไปอย่างหน้าเสียดายอย่างยิ่ง
๔. **พูดมากเท่าใด ความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นได้มากเท่านั้น** จงพิจารณาไตร่ตรองก่อนที่จักพูดทุกครั้ง เล็งเห็นสาระหรือประโยชน์ในการพูดแต่ละครั้งด้วย **อย่าพูดให้เสียเปล่าหรือพูดให้เป็นโทษเป็นที่เบียดเบียนตนเอง เบียดเบียนผู้อื่น เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่น** คุมจุดนี้เอาไว้ให้ดีๆ ชาวโลกหมองใจฆ่ากันตาย ทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันเพราะวจีกรรมมามากต่อมากแล้ว
๕. เมื่อห้ามปากแล้วก็มาห้ามใจ การห้ามปากและห้ามใจก็ดี จงห้ามที่ตนเอง อย่าไปห้ามที่บุคคลอื่น เรื่องของการห้ามใจ คือ ให้พิจารณาอารมณ์คิดดูว่าขณะจิตหนึ่งๆ นั้นมีอารมณ์ที่เป็นสาระหรือประโยชน์ในความคิดหรือความสงบนั้นบ้างไหม เป็นคุณหรือเป็นโทษ เบียดเบียนตนเองหรือไม่ เบียดเบียนผู้อื่นหรือไม่ เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่นหรือไม่ อารมณ์ใดถ้าหากตกเป็นทาสของกิเลส จักโกรธ โลภ หลง ก็ตาม อารมณ์นั้นได้ชื่อว่าเป็นโทษและเบียดเบียนจักต้องหมั่นรู้ธรรมของจิตอยู่เสมอ จึงจักแก้อารมณ์กิเลสได้
ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้นเล่ม ๗ มีนาคมตอน ๑
รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน
#สมเด็จองค์ปฐม4** **#ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น4
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น