เรียนมาก รู้มากมิใช่ว่าจักตัดกิเลสได้

**ผู้เรียนพระไตรปิฎก รู้มากแต่ไม่นำไปปฏิบัติ เอาแต่ความรู้ไปพูด ก็ไม่เกิดผลประโยชน์กับจิตของตนแม้แต่นิดเดียวและการรู้มากโดยไม่ปฏิบัตินี้แหละทำให้บุคคลผู้นั้นมีมานะกิเลสมาก** **การรู้นั้นเป็นของดี แต่ต้องนำการรู้นั้นไปปฏิบัติให้เกิดในกาย - วาจา - ใจของตนด้วยจึงจักเป็นของจริง**

**สมเด็จองค์ปฐม **ทรงตรัสสอนปกิณกะธรรมในเดือนนี้ มีความสำคัญดังนี้

**คนเรียนมาก รู้มากมิใช่ว่าจักตัดกิเลสได้มากหรอกนะเจ้า เพราะการเรียน การรู้คือการจำวิชาต่างๆ ด้วยสัญญา ยังมิใช่ปัญญา** คือ การคิด - พิจารณาใคร่ครวญเรื่องของร่างกายหรือขันธ์ ๕ ไปตามความเป็นจริง แล้วละปล่อย - วาง ตัดได้ซึ่งกิเลสนั่นแหละ จึงจักปฏิบัติได้จริง

ถ้าได้แต่ความรู้ จำเอาไปพูด เอาไปคุยนั่นยังไม่ใช่ของจริง รู้ตามปริยัติ หรือ**ผู้เรียนพระไตรปิฎก รู้มากแต่ไม่นำไปปฏิบัติ เอาแต่ความรู้ไปพูด ก็ไม่เกิดผลประโยชน์กับจิตของตนแม้แต่นิดเดียว และการรู้มากโดยไม่ปฏิบัตินี้แหละทำให้บุคคลผู้นั้นมีมานะกิเลสมาก** การรู้นั้นเป็นของดี แต่ต้องนำการรู้นั้นไปปฏิบัติให้เกิดในกาย - วาจา - ใจของตนด้วยจึงจักเป็นของจริง

ธรรมนำไปสู่ความหลุดพ้นเล่ม ๑๐เดือนมีนาคม ๒๕๔๐

รวบรวมโดย พล.ต.ท. นพ. สมศักดิ์ สืบสงวน

**#**สมเด็จองค์ปฐม3** #**ธรรมนำไปสู่ความหลุดพ้น3