อยากจะเป็นนักภาวนา จิตมันจะสงบหรือไม่สงบให้เป็นเรื่องของจิต

"...อยากจะเป็นนักภาวนา ให้ตั้งใจลงไปว่า ฉันจะนั่งสมาธิให้ได้วันละ ๔ ครั้ง ครั้งละ ๑ ชั่วโมงขึ้นไป จิตมันจะสงบหรือไม่สงบให้เป็นเรื่องของจิต ไม่ต้องไปกดไปข่ม มันจะไม่สงบตลอดปีตลอดชาติหรือจนตาย ก็ให้มันรู้ไป เราเป็นแต่เพียงผู้ภาวนา เมื่อตั้งใจทำจริงผลมันย่อมมีสมาธิ มีสติ เป็นหลัก ความสำคัญอยู่ที่ สัมปชัญญะ (ผู้รู้) เมื่อสติควบคุมผู้รู้ได้อย่างแน่นอนแล้ว อย่างอื่นก็หมดปัญหา เริ่มจากขณิกสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ

สติดี สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดี ... สติอ่อน สมาธิก็อ่อน ปัญญาก็ซบเซา ไม่มีความเพียรก็ไม่มีสติ ไม่มีสติก็ไม่มีปัญญา ในเมื่อไม่มีปัญญา จะเอาแต่ความสำเร็จเหลวไหล ไม่มีฌาน ก็ไม่มีญาณ ไม่มีญาณ ก็ไม่มีปัญญาคือการหยั่งรู้ว่าง ให้ดูที่ความว่าง คิด ให้ดูที่ความคิด (จิต) นิ่ง ให้ดูที่ความนิ่ง

อยู่ว่าง ๆ ให้นึก พุทโธ เล่น ๆ (ขอใช้คำว่าเล่น ๆ )

ตาเห็นรูป ทำสติพิจารณาอสุภกรรมฐาน

อย่าละการทำสติ เรื่องของการปฏิบัติแล้ว แทบจะไม่มีอะไรที่จะต้องพูดกันให้มาก นอกจากทำให้มาก ๆ ทำให้บ่อย ๆ ทำให้ชำนาญ ทำให้คล่อง คล่องขนาดสตินึกพุทโธเอง จิตเป็นผู้ภาวนาเอง

สติระลึกรู้ การยืน เดิน นั่ง นอน รับประทาน ดื่ม ทำ พูด คิด เป็นการฝึกจิตให้มีสมาธิ สัมพันธ์กับเรื่องชีวิตประจำวัน..."

หลวงปู่พุธ ฐานิโย