คนที่เกิดมาเป็นมนุษย์ทุกคนผิดศีลละเมิดศีลเหมือนกันหมด แล้วก็คนทุกคนที่ไปนิพพานได้ เป็นอรหันต์ไปนิพพานได้ก็ไม่หมดบาป มันอยู่ที่กำลังใจใช่ไหม คนที่ไปสวรรค์ได้ ไปพรหมได้ ไปนิพพานได้ ไม่ใช่เป็นคนหมดบาป แต่ว่าใช้กำลังใจสูงในด้านของความดีหนีบาป นับแต่นี้เป็นต้นไปเรื่องบาปอกุศลเราอย่าสนใจมัน ความชั่วมันอาจจะพลาดพลั้งทำได้ ถอยหลังกลับมาซะ ใช่ไหม แล้วก็รักษาอารมณ์ว่า
ไอ้อย่างนี้เราจะไม่ทำอีก ความจริงบาปแปลว่าชั่วนะ ทีนี้ถ้าบังเอิญไปเผลอทำเข้า เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่จะระงับได้ทันทีทันใดนะ บางครั้งบางกรณีมันเกิดพลั้งเผลอต้องทำเข้า หรือมีความจำเป็นบางกรณี แต่ว่าเราทรงตัวได้ เราก็คิดว่าเราจะไม่ทำอย่างนี้อีก พยายามฝืนมัน ต่อๆ ไปอารมณ์มันจะชิน ในเมื่ออารมณ์มันชินจริงๆ พอจิตเข้าถึงพระโสดาบัน อันนี้ถือว่าตายดีกว่าทำบาป ใช่ไหม นี่เวลานี้กำลังเป็นพระโซดาอยู่ ผสมกับแม่โขงก็ได้ กวางทองก็ได้ ใช่ไหม นี่พระโสดาบันน่ะ ไม่ใช่สูงนักนะ
พระโสดาบันยังมีความรักในระหว่างเพศ ไปเห็นเขาแต่งงานแต่งการอย่านึกว่าพระโสดาบันไหงเสือกไปแต่งงาน เขายังแต่งอยู่นะ นางวิสาขา เป็นพระโสดาบันตั้งแต่อายุ ๗ ปี แกมีลูก ๒๐ คน เรียก วิสาขะ แปลว่า งอกงาม แล้วก็ เมียพรานกกุตตมิตร เป็นพระโสดาบันตั้งแต่อายุ ๗ ปีเหมือนกัน ไปเห็นพรานกกุตตมิตรเข้า แกเป็นลูกมหาเศรษฐี พรานเอาเนื้อมาขาย อาศัยที่เป็นคู่ครองเดิมก็หนีพ่อหนีแม่ไปดักทางเขา แล้วก็ไปอยู่ด้วยกัน มีลูก ๗ คน
จาก : หนังสือคำสอน"ทางสายเอก" โดย...หลวงพ่อพระราชพรหมยาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น